దేవీ స్తుతి

యా దేవీ సర్వభూతేషు చేతనే త్యభిధీయతే
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు బుద్ధిరూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు నిద్రారూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు క్షుదారూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు చాయారూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు శక్తిరూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు తృష్ణారూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు క్షాంతిరూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు జాతిరూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు లజ్జారూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు శాంతిరూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు శ్రద్ధారూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు కాంతిరూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు లక్ష్మీరూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు వృత్తిరూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు స్మృతిరూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు దయారూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు తుష్టిరూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు మాతృరూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు భ్రాంతిరూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

యా దేవీ సర్వభూతేషు క్షుదారూపేణ సంస్థితా
నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమస్తస్యై నమో నమః ||

Read more...

ముగురమ్మల మూలపుటమ్మ

అమ్మలగన్న యమ్మ ముగురమ్మల మూలపుటమ్మ చాల పె
ద్దమ్మ సురారులమ్మ కడుపారడి బుచ్చిన యమ్మ తన్ను లో
నమ్మిన వేల్పుటమ్మల మనము్మల నుండెడి యమ్మ, దుర్గ మా
యమ్మ కృపాబ్ధి యిచ్చుత మహత్వ కవిత్వ పటుత్వ సంపదల్‌

 
అని బమ్మెర పోతనామాత్యుడు పరాత్పర అయిన ఆ ఆదిశక్తిని ఆరాధించాడు. భారతీయ ఆధ్యాత్మిక భావ భూమిక మహాశక్తి ప్రాతిపదికనే ఏర్పడింది. ఈ విశ్వంలో సమస్త సృష్టికి ఆమెయే చైతన్యం. ఆమెయే బుద్ధి, ఆమెయే నిద్ర.. మూల ప్రకృతి స్వరూపిణి ఆమె. త్రిమూర్తులైన సృష్టి, స్థితి, లయకారకులకు అమ్మవారే ఆలంబన. ఆమె శక్తి.. ఆమే సంపద.. ఆమే విద్య. దశమహా విద్యలకు అధిదేవత ఆమె. మృత్యువుకు, జరామరణాలకు అందనంత ఎత్తులో, అనంతమైన ఆనందామృత స్థితికి ఆమె అధినాయిక. రామాయణ, మహాభారతాలకు స్త్రీమూర్తే కేంద్ర బిందువై దుష్ట శిక్షణ కార్యక్రమాన్ని దిగ్విజయంగా పూర్తి చేయించింది. మహిషాసుర, నరకాసురాది అసుర శక్తుల సంహార విధుల్ని నిర్వర్తించింది. మన దేశంలో శక్తి స్వరూపిణి అయిన స్త్రీమూర్తిని ఆరాధించడం అన్ని ప్రాంతాల్లో కనిపిస్తుంది. అనేక స్థాయిల్లో, అనేక దశల్లో, అనేక రూపాల్లో అమ్మవారు దర్శనమిస్తుంది. అధోలోకం నుంచి ఊర్ధ్వలోకాల దాకా అనేక అంశల్లో అమ్మవారు పూజలందుకుంటుంటారు. తెలంగాణ ప్రాంతంలో చెరువు కట్టల వద్ద నెలకొన్న కట్టమైసమ్మ, గండి మైసమ్మ రూపాల నుంచి.. వారణాసిలో అన్నపూర్ణాదేవి వరకూ అనేక రూపాలలో అమ్మవారి సాక్షాత్కారం లభిస్తుంది.

దేశంలోని అనేక ప్రాంతాల్లో ఉన్న దేవీ ఆలయాల్లో మైసూరు సమీపంలోని చాముండేశ్వరీ దేవి ఆలయం మూర్తీభవించిన మహా శక్తి తత్తా్వనికి ప్రతీక. మైసూరు మహారాజా వారి రాజమందిరానికి, దసరా ఉత్సవాలకు మాత్రమే ప్రఖ్యాతి కాదు.. అంతకుమించి ఆధ్యాత్మికతకు పెట్టింది పేరు. మైసూరుకు సరిగ్గా మూడు కిలోమీటర్ల దూరంలో ఎతై్తన కొండపై చాముండేశ్వరి దేవాలయం విరాజిల్లుతోంది. ఈ కొండ సైతం అమ్మవారి పేరుతోనే సార్థకమైంది. మైసూరు పట్టణం నుంచి చాముండి కొండవైపు చూస్తే అత్యద్భుతంగా కనిపిస్తుంది. మైసూరు సంస్థానాన్ని పరిపాలించిన మహారాజులంతా ఈ ఆలయాన్ని గొప్పగా అభివృద్ధి పరిచారు. దాదాపు వెయ్యి సంవత్సరాల ప్రాచీనమైనదైన ఈ ఆలయానికి 1794-1860 వరకు మైసూరును పాలించిన కృష్ణరాజ వొడియార్‌ అమ్మవారికి మహారాజ గోపుర నిర్మాణాన్ని గావించారు. ద్రవిడ సంప్రదాయం ప్రకారం నిర్మించిన ఈ గోపురం సుమారు నలభై అడుగుల ఎత్తు ఉంటుంది. మూడు వేల అడుగులకు మించిన ఎత్తుండటం వల్ల చాముండి కొండ మైసూరు పట్టణానికే తలమానికంగా నిలిచింది. కాలిబాటన వెళ్లాలంటే ఈ కొండకు అక్షరాలా వెయ్యి మెట్లు ఎక్కాలి. గుడికి వెళ్లడానికి ఘాట్‌రోడ్డును కూడా నిర్మించారు. వెండి తొడుగుతో నిర్మించిన చాముండేశ్వరీదేవి ఆలయ ప్రధాన ద్వారంపై అమ్మవారి వివిధ అంశలు, పౌరాణిక గాధల చిత్రాలు అద్భుతంగా కనిపిస్తాయి. ఇక గర్భగుడి సంగతి చూడాల్సిందే తప్ప వర్ణించడం సాధ్యం కాదు. మొత్తం పసిడి కాంతులు వెదజల్లుతుండే అమ్మవారి విగ్రహాన్ని ఎంతసేపు చూసినా చూడాలనే అనిపిస్తుంది. సాక్షాత్తు ఆదిశక్తి స్వయంభువుగా వెలసిన క్షేత్రం కాబట్టి గర్భగుడిలో ప్రవేశించగానే ఆమె ఆప్యాయంగా భక్తులను పలుకరిస్తుంది. ఆమె ప్రసన్న దృక్కులు భక్తుల మనసులను పరిశుద్ధి చేస్తాయి. ఆ కాలంలో అమ్మవారిని మహిషాసుర మర్దినిగా పూజించారు. ఆలయ సమీపంలో అతి పెద్ద మహిషాసురుడి విగ్రహం సైతం కనిపిస్తుంది. ఈ కొండపైనే మహిషాసురుని అమ్మవారు వధించారని స్థల పురాణం చెప్తుంది. మైసూరు పట్టణమే శక్తి క్షేత్రంగా ప్రసిద్ధి చెందిందంటే అందుకు కారణం చాముండేశ్వరి దేవి అనుగ్రహమే. అంతేకాదు.. ఇక్కడ శివకేశవులకు కూడా ఎలాంటి భేదం లేకుండా పూజలు జరుగుతాయి. శివుడిని మహాబలేశ్వరుడిగా, విష్ణువును నారాయణుడిగా పూజిస్తారు. ఆలయానికి వెళు్తంటే మార్గమధ్యంలో మహా నందీశ్వరుడి విగ్రహం సందర్శకులను ఎంతగానో ఆకట్టుకుంటుంది. సుమారు అయిదు మీటర్ల ఎత్తు, ఎనిమిది మీటర్ల పొడవున్న గొప్ప విగ్రహం ఇది. ఇది పేరుకు విగ్రహమే అయినా, సజీవంగా ఉన్న అనుభూతిని కలిగిస్తుంది. విగ్రహాల్లో ప్రాణప్రతిష్ఠ చేయడం అంటే, ఈ విధంగా జీవంతం చేయడమే అని చెప్పవచ్చు. తంజావూరులోని బృహదీశ్వర ఆలయం, మన రాష్ట్రంలోని లేపాక్షి ఆలయంలోని నందీశ్వరులతో సమాన స్థాయిలో ఉన్న బృహన్నంది ఇది.
ఈ కొండకు దక్షిణం వైపున మార్కండేశ ముని ఆశ్రమం ఎంతో ప్రశాంత వాతావరణంలో మనకు కనిపిస్తుంది. దీనికి సమీపంలో జ్వాలాముఖి త్రిపుర సుందరి ఆలయం ఉంది. ఈ కొండపైన ఎప్పటికీ నిండుకోని పవిత్ర జలాశయాలు రెండు ఉన్నాయి. ఒకటి దేవ గంగ కాగా.. మరొకటి పాతాళ వాహిని. అమ్మవారి దర్శనానికి వచ్చిన భక్తులు తప్పనిసరిగా ఈ రెంటిలో పవిత్ర స్నానాలు చేస్తారు.
ఈ ఆలయ సందర్శనం ఒక అపురూపమైన ఆధ్యాత్మిక అనుభూతి కలిగిస్తుంది. ఎతై్తన కొండపై అంతకంటే ఎత్తున, అద్భుత నిర్మాణ రీతిలో అలరారే ఆలయాన్ని చూడటానికి వేయి కన్నులు చాలవు.

ఈ విధంగా అమ్మవారిని సేవించిన వారికి

"రాజ్యమర్థించు వారికి రాజ్యమబ్బు
విద్య నర్థించు వానికి విద్యయబ్బు
స్వర్గమర్థించువానికి స్వర్గమబ్బు
మోక్షమర్థించువానికి మోక్షమబ్బు"

Read more...

ఆధ్యాత్మిక సాధనకు మూలం నమ్మకం

మార్చి 7, 2011 ద్వారా రవిచంద్ర అభిప్రాయములు

ప్రహ్లాదుడు గొప్ప విష్ణుభక్తుడు. ఆయన తండ్రి హిరణ్యకశిపుడు అతన్ని విష్ణువును ప్రార్థించకుండా ఉండటానికి సర్వ విధాలా ప్రయత్నించాడు. కానీ ఆ శ్రీ మహా విష్ణువు పట్ల అతనికున్న తిరుగులేని భక్తి విశ్వాసాల ముందు ఆ ప్రయత్నాలేవీ ఫలించలేదు. అతను చిన్నతనం నుంచే మహాఋషుల ఉపన్యాసాలను శ్రద్ధగా ఆలకించేవాడు. తల్లి గర్భంలో ఉండగా నారదుడు వచ్చి ఆమెకు విష్ణు ప్రవచనాలను వినిపిస్తుండేవాడు. ఆమె ఒక్కోసారి నిద్రపోయినా అవి గర్భంలో ఉన్న ప్రహ్లాదునిపై చెరగని ముద్ర వేశాయి.
ప్రహ్లాదుడు పదకొండు సంవత్సరాల వయసులో ఉండగా, ప్రజల సమస్యల మీద అవగాహన కలగాలని హిరణ్యకశిపుడు అతన్ని ఇతర సైనికులతో పాటు గస్తీ తిరగమని పంపించాడు. ప్రహ్లాదుడు అలా తిరుగుతుండగా ఓ రోజు రాత్రి దూరంగా ఓ వైపు నుంచి పొగ, మంటలు రావడం గమనించాడు. దగ్గరికెళ్ళి చూస్తే ఓ కుమ్మరి తాను తయారు చేసిన కుండలు కాలుతూ ఉన్నాయి. అతను మాత్రం బాధ నిండిన ముఖంతో, ముకుళిత హస్తాలతో ఇలా ప్రార్థిస్తున్నాడు.
“దేవా! ఇప్పుడు నా చేతుల్లో ఏమీ లేదు. నువ్వనుకుంటే జరగనిది ఏదీ లేదు. హే భగవాన్! దయ ఉంచు. నేను అజాగ్రత్త పరుణ్ణే, కానీ నీవు దయామయుడవు. కరుణా సముద్రుడవు! నీవొక్కనివే నా తప్పును మన్నించగలవు. నేనెంత దుర్మార్గుణ్ణైనా నీ వాడిని. నీ కృపతో ఏదైనా సాధ్యమే. ఆ పిల్లి కూనల్ని నువ్వే కాపాడాలి.”
అలా పదే పదే అనుకుంటూ ఆ కుమ్మరి ప్రార్థిస్తూనే ఉన్నాడు. అతని కళ్ళు ధారాపాతంగా వర్షిస్తున్నాయి. కుండల చుట్టూ మంటలు కమ్ముకుంటున్నాయి. ప్రహ్లాదుడికి ఇదంతా వింతగా, ఆశ్చర్యంగా అనిపించి అతని దగ్గరికి వెళ్ళి ఈ విధంగా అడిగాడు.
ప్రహ్లాదుడు: “ఏం జరిగింది? నువ్వేం చేస్తున్నావు?”
కుమ్మరి: “ఏం చెప్పమంటావు కుమారా! నేను కుండలు తయారు చేసి వాటిని కాల్చడానికి మంటల్లో వేశాను. వాటిలో ఒక కుండలో ఒక పిల్లి కొన్ని కూనలకు జన్మనిచ్చింది. మంటల్లో పెట్టడానికి ముందు వాటిని తీసేయాలనుకున్నాను కానీ మరిచిపోయాను. వాటిని మంటల్లో పెట్టేసి బాగా అంటుకున్న తర్వాత ఆ విషయం గుర్తొచ్చింది. ఇప్పుడు నా చేతుల్లో ఏమీ లేదు. అంతా భగవంతుడి దయ. ఆయన తలుచుకుంటే వాటిని కాపాడగలుగుతాడు. అందుకనే ఆయన్ను ప్రార్థిస్తున్నాను.” అన్నాడు
ప్రహ్లాదుడు: “ఇది కేవలం నీ మూర్ఖత్వం, పిచ్చితనం, మంటలు అంత పెద్దవిగా ఉంటే ఆ కూనలు ఎలా బ్రతుకుతాయి?”
కుమ్మరి: “నిజం రాకుమారా! భగవంతుడు తలుచుకుంటే తప్పకుండా బ్రతుకుతాయి. ఆయన తలుచుకుంటే ఓ చిన్న విత్తనం నుంచి మహావృక్షం మొలకెత్తుతుంది. మాతృమూర్తి గర్భంలోని ఓ చిన్న ద్రవ బిందువు నుంచి ఓ చక్రవర్తిని ఉద్భవింపజేయగలడు. ఓ నీటి చుక్క నుంచే నీవు-నేను, మంచి-చెడు అనే అంతరాలు ఉద్భవించాయి. ఇవన్నీ పరమాత్ముని లీలలు కాదా? ఆవు ఎండు గడ్డి తని తీయటి, తెల్లని పాలిస్తుంది. పాము పాలు తాగి విషాన్నిస్తుంది. తల్లి మామూలు ఆహారాన్ని పాలుగా మార్చి బిడ్డకు అందిస్తుంది. పిల్లలు పెరిగి పెద్ద వారవగానే అలా తయారవడం ఆగిపోతుంది. ఇవన్నీ భగవంతుని యొక్క అంతులేని లీలలే!”
ప్రహ్లాదుడు: “సరే, మంటలు ఆరిపోయిన తర్వాత నన్నొకసారి పిలువు. ఆ కూనలు ఎలా బ్రతికుంటాయో చూడాలని ఉంది.”
కుమ్మరి: “చిత్తం రాకుమారా! మీరు రేపు వేకువ జామునే రండి. రేపే ఆ కుండల్ని తెరిచి చూపిస్తాను”
తర్వాతి రోజు ఉదయమే ప్రహ్లాదుడు అక్కడికి చేరుకున్నాడు. ఆ కుమ్మరి కాసేపు ధ్యానం చేసుకుని నెమ్మదిగా ఒక్కొక్కటిగా ఆ కుండలు తెరిచాడు. వాటిలో నాలుగు కుండలు సరిగా కాలలేదు. పచ్చిగా ఉన్నాయి. వాటిని తాకగానే నాలుగు పిల్లి కూనలు బయటికి దూకి పరిగెత్తాయి.
ప్రహ్లాదుని మనసులో ఎక్కడో దాగి ఉన్న ఆధ్యాత్మిక ఆలోచనలు ఒక్కసారిగా ఊపందుకున్నాయి. జీవిత సారం భగవంతుడే అని గ్రహించాడు. దైవారాధన ప్రారంభించాడు. అతను విష్ణువును ఆరాధించడం చాలా మందికి నచ్చలేదు. అసుర రాజు పుత్రుడై ఉండి వారి బద్ధ విరోధి విష్ణువును ఆరాధించడమా? అని విమర్శించే వారు. కానీ ప్రహ్లాదుడు ఇవేమీ పట్టించుకోకుండా అచంచల భక్తితో విష్ణువును పూజిస్తూ ఉండేవాడు.అతని తండ్రి మొదట్లో కోప్పడ్డాడు. తర్వాత కొండల మీద నుంచి కిందకి తోయించాడు. సముద్రంలో పడవేయించాడు. ఏనుగులతో తొక్కించాడు. కానీ అవేవీ అతని విశ్వాసాన్ని కదిలించలేకపోయాయి.
భగవంతుని పై నిజమైన విశ్వాసాన్ని సాధించడం చాలా కష్టం. ఒక్కసారి నమ్మకం ఏర్పడ్డ తరువాత దాన్ని చివరి దాకా కొనసాగించడం కూడా కష్టమే. ఆ నమ్మకం అలాగే నిలిచి ఉన్నా ఆత్మ సాక్షాత్కారం పొందడం ఇంకా కష్టం.
ప్రహ్లాదుని చంపించడానికి హిరణ్యకశిపుడు చాలా ప్రయత్నాలు చేశాడు. కానీ అవేవీ అతనికి హాని కలిగించలేకపోయాయి. ప్రహ్లాదుని మనసులో ఆలోచనంతా ఒకటే. “ఆ పిల్లి కూనల్ని రక్షించిన దేవుడు నన్ను రక్షించలేడా? నన్ను ఖచ్చితంగా కాపాడతాడు” అనుకొని పూర్తిగా భగవంతునికి సమర్పించుకున్నాడు. ప్రహ్లాదుని చంపడానికి అన్ని ప్రయత్నాలు అయిపోయిన తర్వాత హిరణ్య కశిపుడు బాగా ఎర్రగా మండుతున్న ఇనుప స్తంభం దగ్గరికి తీసుకెళ్ళి
“భగవంతుడు సర్వాంతర్యామి అంటావు కదా. అయితే ఆయన ఈ స్తంభంలో కూడా ఉంటాడు. వెళ్ళి దానిని కావలించుకో. ఎక్కడైనా ఉంటాడన్న మాట నిజమయితే ఇక్కడ కూడా ప్రత్యక్షమవుతాడు” అన్నాడు.
ప్రహ్లాదుడు మనస్పూర్తిగా భగవంతుని ధ్యానిస్తూ ఆ స్తంభాన్ని కావలించుకున్నాడు. అప్పుడే అక్కడ నరసింహ మూర్తి ప్రత్యక్షమయ్యాడు.హిరణ్యకశిపుని తన వాడి గోళ్ళతో వధించాడు.

భౌతికవాదం బాగా వ్యాప్తి చెందినపుడు, సామాన్యులు కౄరపాలకుల బారిన పడ్డప్పుడు భగవంతుడు ఏ రూపంలోనైనా అవతరిస్తుంటాడు. హిరణ్యకశిపుడ్ని సంహరించిన తరువాత అతన్ని తన ద్వారపాలకునిగా మునుపటి స్థానానికే (వైకుంఠానికే) రప్పించుకున్నాడు. ప్రహ్లాదుని చక్రవర్తిగా చేసి అక్కడి నుంచి అదృశ్యమయ్యాడు.
ప్రహ్లాదుడు భగవంతుని ఈ స్వరూపంలోనే చూడగలిగాడు కానీ నిజమైన భగవత్‌స్వరూపాన్ని తెలుసుకోలేదు. దాన్ని తెలుసుకోవడం కష్టం కూడా.
కొంత కాలం తర్వాత దానవుల గురువైన శుక్రాచార్యుడు, ప్రహ్లాదుని మనసులో చిన్న సందేహాన్ని రేకెత్తించాడు.
“ప్రహ్లాదా! ఆ విష్ణువు మీ తండ్రిని సంహరించాడు. నిన్ను రక్షించమని కోరావే కానీ మీ తండ్రిని సంహరించమని కోరలేదు కదా?” అన్నాడు.
“లేదు మా తండ్రిని చంపమని నేను కోరలేదు”
“నువ్వు అడకపోతే ఆయన మీ తండ్రిని ఎందుకు చంపినట్టు? మీ తండ్రి యొక్క కౄర మనస్తత్వాన్ని మార్చి ఉండచ్చు కదా! కానీ ఎందుకు చంపాడు?”
ప్రహ్లాదునికి విష్ణువుపై అపారమైన భక్తి ఉంది. కానీ మన నమ్మకాల్ని బలంగా కదిలించగల వాళ్ళు మనకు ఎదురైనప్పుడు ఆ నమ్మకం అదృశ్యమైపోతుంది. ఓ ఆధ్యాత్మిక సాధకుడికి ఇలాంటి వాళ్ళు ఎంతో మంది తారసపడుతుంటారు. ఎవరో ఒకరు కనిపించి మీరు నేర్చుకున్న గురుమంత్రం గురించో, మీరు పాటిస్తున్న ఆధ్యాత్మిక సాధనా పద్దతుల గురించో, ఎంచుకున్న గురువు గురించో, భగవంతుడి గురించో, ఉపన్యాసాల గురించో అనుమానాలు వ్యక్తం చేస్తారు. ఒక వేళ అలాంటి వాళ్ళు ఎవరూ ఎదురవకపోయినా ఒక్కోసారి మన మనసులోనే అనుమానాలు రేకెత్తవచ్చు. అందుకే నమ్మకం ఎప్పటికీ అలాగే నిలిచి ఉండదు.
అలా ప్రహ్లాదుని నమ్మకం శుక్రాచార్యులు కదిలించగలిగాడు. ఆయన ప్రహ్లాదునితో అంటున్నాడు. ” విష్ణువు మీ తండ్రిని సంహరించాడు  కానీ నువ్వు అతన్ని ఇంకా ప్రార్థిస్తూనే ఉన్నావు. ఇది కేవలం నీ గుడ్డి నమ్మకం మాత్రమే!”
భక్తుడు ఎపుడైనా “గుడ్డి నమ్మకం” అనే మాట వినగానే దాన్ని ఆక్షేపించడానికి, అభ్యంతరం వ్యక్తం చేయడానికి ప్రయత్నిస్తాడు. కానీ అతని మనసులో అనుమానం అనే బీజం బలంగా నాటుకుందన్నమాట. అలా విన్న మాటలు ఎప్పుడో ఒకప్పుడు ప్రభావం చూపిస్తాయి.
అందుకనే గురు గీతలో ఒకచోట అంటాడు.

“ఎప్పుడైతే నీ గురువును విమర్శించిన వారి నాలుకను తెగ్గోయలేకపోతావో, నువ్వు అతన్ని నీ దగ్గరి నుంచి తరిమేయాలి. ఒక వేళ నువ్వు అలా చేయలేని పక్షంలో నీవే అక్కడి నుంచి సాధ్యమైనంత త్వరగా నిష్క్రమించాలి.”

ప్రహ్లాదుడు శుక్రాచార్యునితో అంటున్నాడు.” మీరు అలా భావిస్తే సరే. నేను ఆ విష్ణువుపైన ఎలాగైనా పగ తీర్చుకుంటాను” అన్నాడు
ప్రహ్లాదుడు యుద్ధానికి సైన్యాన్ని సిద్ధం చేసి విష్ణువును పిలవడానికి సిద్ధమయ్యాడు.
భగవంతుడెప్పుడూ తన భక్తులు దిగజారిపోవడం చూడలేడు. దయామయుడైన ఆ శ్రీహరి ఒక ముసలి బ్రాహ్మణ వేషంలో ప్రహ్లాదుని కలవడానికి వచ్చాడు. అతను ప్రహ్లాదుని రాజప్రాసాద ప్రాంగణంలోకి ప్రవేశించగానే అక్కడున్న ఓ భటుడు,
“ఓయీ బ్రాహ్మణోత్తమా ఎవరు నీవు? ప్రహ్లాదుడిప్పుడు యుద్ధానికి సన్నాహాలు చేస్తున్నాడు. యుద్ధానికి వెళ్ళే ముందు నీలాంటి సాధు బ్రాహ్మణులను చూడటం అంత మంచిది కాదు” అన్నాడు.
“ప్రహ్లాదుడు నాలాంటి సాధువులకు మంచి గౌరవాన్నిస్తాడని విన్నానే! నువ్వేమో నన్ను లోపలికే పంపనంటున్నావు?”
అప్పుడా భటుడు “ప్రహ్లాదుడు ఇప్పుడి మునుపటి లాగా కాదు. ఇప్పుడు చాలా జాగ్రత్తగా ఉంటున్నాడు. మా గురువర్యులు శుక్రాచార్యులు ఆయనకి అంతా వివరించారు. ఇప్పుడాయన ఆ విష్ణువుపై పగ తీర్చుకోవడానికి సిద్ధంగా ఉన్నాడు. కాబట్టి నువ్వు సాధ్యమైనంత త్వరగా ఇక్కడ నుంచి వెళ్ళు” అన్నాడు.
“సోదరా! ఏమైనా కానీ నేను మాత్రం ప్రహ్లాదుడిని కలవకుండా వెళ్ళేది లేదు. నువ్వు నన్ను లోపలికి పంపించకపోతే నేను ఇక్కడే చచ్చిపోతాను. అప్పుడు నీకు ఓ బ్రాహ్మణుని హత్య చేసిన పాతకం చుట్టుకుంటుంది” అన్నాడు.
అలా విష్ణువు ప్రహ్లాదుని రాజ భవనంలోకి ప్రవేశించి ప్రహ్లాదునితో ఇలా అంటున్నాడు.
” ప్రహ్లాదా! సుభిక్షంగా ఉందువు గాక!, నువ్వు మీ పితృహంతకుడి మీద పగ తీర్చుకోవడానికి బయలుదేరుతున్నట్లున్నావ్!, నేను కూడా ఆయన వల్ల నాశనమైన వాణ్ణే” అంటూ ప్రహ్లాదుని కొన్ని మాయమాటలతో దగ్గర కూర్చుండబెట్టుకున్నాడు.
ప్రహ్లాదుని బ్రాహ్మణుడిలా అడుగుతున్నాడు ” నీకు విష్ణువు ఎక్కడుంటాడో తెలుసా?”
ప్రహ్లాదుడు: “ఆయన సర్వాంతర్యామి. అందరి హృదయాల్లోనూ ఉంటాడు.”
బ్రాహ్మణుడు: ” ప్రహ్లాదా! అయితే అందరి హృదయాల్లోనూ ఉన్న అతన్ని ఎలా చంపగలవు? చూడబోతే నాకు మల్లేనే నీవు కూడా తెలివి తక్కువ వాడిలా ఉన్నావు. శుక్రాచార్యుని బోధలు విని దుష్ట ప్రతిజ్ఞ పూనినట్టున్నావు. నేను ఓ కట్టెను ఇక్కడ నాటుతాను. దాన్ని నీవు బయటికి లాగగలిగితే నీకు విష్ణువు జయించే శక్తి ఉన్నట్లు లెక్క.”
ప్రహ్లాదుడు పైకి లేచి ఒంటి చేత్తో ఆ కర్రను లాగడానికి ప్రయత్నించాడు. కుదర్లేదు. రెండు చేతులతో బలాన్నంతా ప్రయోగించాడు. వీలు కాలేదు. అలా ప్రయత్నం చేయగా చేయగా అతని ఆత్మ విశ్వాసం సన్నగిల్లింది. అహం నెమ్మదిగా చల్లారింది. ఆ బ్రాహ్మణుడెవరో సామాన్యుడు కాదని నిశ్చయించుకున్నాడు. ప్రహ్లాదుడు వాస్తవంగా నిజమైన భక్తుడే. కానీ పరిస్థితుల ప్రభావానికి లోబడి దారి తప్పాడు అంతే. అతని మనసు మళ్ళీ దారికి వచ్చింది. ఆ బ్రాహ్మణుని పట్ల గౌరవ భావంతో,
“ఓ బ్రాహ్మణోత్తమా! ఎవరు మీరు?”
విష్ణువు: “ఎవరిని వాళ్ళు తెలుసుకోలేని వాళ్ళు నన్ను పూర్తిగా తెలుసుకోలేరు. ఎవరైతే వాళ్ళ గురించి, నా గురించి ఎరుక కలిగియుండరో వాళ్ళు నీళ్ళపైన తేలియాడే రెమ్మ లాగా ఊగిసలాడుతూ ఉంటారు. చెడు ఆలోచనల బారిన పడి నువ్వు నీ మనశ్శాంతిని పోగొట్టుకున్నావు. తప్పుడు నిర్ణయాలు తీసుకుంటే ఖచ్చితంగా బాధ పడాల్సిందే.”
ప్రహ్లాదుడికి అప్పుడర్థమైంది వచ్చిన వాడు ఆ శ్రీ మన్నారాయణుడే అని. ఆయన పాదాలపై బడి క్షమాపణ కోరాడు. అప్పుడా శ్రీ హరి తన భక్తునిపై వాత్సల్యంతో,
“నేను నిన్ను క్షమించడం కాదు. నువ్వే నన్ను క్షమించు! ఇంతకు మునుపే నాపై యుద్ధం ప్రకటించావు కదా!” అన్నాడు.
ఒకసారేమో ప్రహ్లాదుని భక్తిని సడలించడానికి హిరణ్యకశిపుడు శత విధాలా ప్రయత్నించినా సాధ్యం కాలేదు. మరో సారేమో శుక్రాచార్యుడు తియ్యటి మాటలతో ప్రహ్లాదుని మనసుని కలుషితం చేయగలిగాడు.
ప్రహ్లాదుని వంటి మహా భక్తుని నమ్మకమే కదిలిపోయినప్పుడు సాధారణ ఆధ్యాత్మిక సాధకులు ఎంత జాగరూకతతో ఉండాలో ఆలోచించండి!

Read more...

Dakshina murthy stotram దక్షిణామూర్తి స్తోత్రము

విశ్వందర్పణ దృశ్యమాన నగరీ తుల్యం నిజాంతర్గతం
పశ్యన్నాత్మని మాయయా బహిరివోద్భూతం యధానిద్రయా
యస్సాక్షాత్కురుతే ప్రభోధసమయే స్వాత్మానమే వాద్వయం
తస్మై శ్రీగురుమూర్తయే నమ ఇదం శ్రీ దక్షిణామూర్తయే

బీజస్యాంతతి వాంకురో జగదితం ప్రాఙ్నర్వికల్పం పునః
మాయాకల్పిత దేశకాలకలనా వైచిత్రచిత్రీకృతం
మాయావీవ విజృంభ త్యపి మయా యోగేవయః స్వేచ్ఛయా
తస్మై శ్రీగురుమూర్తయే నమ ఇదం శ్రీ దక్షిణామూర్తయే

యస్యైవ స్ఫురణం సదాత్మకం అసత్కల్పా ర్థకం భాసతే
సాక్షాత్తత్వమసీతి వేదవచసాయో బోధయత్యాశ్రితాన్
యస్సాక్షాత్కరణాద్భవేన్నపురనావృత్తిర్భవాంభోనిధౌ
తస్మై శ్రీగురుమూర్తయే నమ ఇదం శ్రీ దక్షిణామూర్తయే

నానాచ్ఛిద్ర ఘటోదర స్థిత మహాదీప ప్రభాభాస్వరం
జ్ఞానం యస్యతు చక్షురాదికరణ ద్వారా బహిస్పందతే
జానామీతి తమేవ భాంతమునుభాత్యేతత్సమస్తంజగత్
తస్మై శ్రీ గురుమూర్తయే నమ ఇదం శ్రీ దక్షిణామూర్తయే

దేహం ప్రాణమపీంద్రియాణ్యపి చలాం బుద్ధించశూన్యం విదుః
స్త్రీ బాలాంధ జడోపమాస్త్వహ మితి భ్రాంతాభృశం వాదినః
మాయాశక్తి విలాస కల్పిత మహావ్యామోహ సంహారిణే
తస్మైశ్రీ గురుమూర్తయే నమ ఇదం శ్రీ దక్షిణామూర్తయే

రాహుగ్రస్త దివాకరేందు సదృశో మాయా సమాచ్ఛాదనాత్
సన్మాత్రః కరణోప సంహరణతో యో భూత్సుషుప్తః పుమాన్
ప్రాగస్వాప్సమితి ప్రభోద సమయే యః ప్రత్యభిజ్ఞాయతే
తస్మై శ్రీగురుమూర్తయే నమ ఇదం శ్రీ దక్షిణామూర్తయే

బాల్యాదిష్వపి జాగ్రదాదిషు తథాసర్వాస్వవస్థాస్వపి
వ్యావృత్తా స్వను వర్తమాన మహమి త్యంతస్స్ఫురంతం సదా
స్వాత్మానం ప్రకటికరోతిభజతాం యోముద్రయా భద్రయా
తస్మైశ్రీగురుమూర్తయే నమ ఇదం శ్రీ దక్షిణామూర్తయే

విశ్వం పశ్యతి కార్యకారణతయా స్వస్వామిసంబంధతః
శిష్యచార్యతయా తథైవ పిత్ర పుత్రాద్యాత్మనా భేదతాః
స్వస్నే జాగ్రతి వాయు ఏష పురుషో మయా పరిభ్రామితః
తస్మైశ్రీ గురుమూర్తయే నమ ఇదం శ్రీ దక్షిణామూర్తయే

భూరంభాం స్యనలోనిలోబర మహర్నాధోపిమాంశుః పుమాన్
నిత్యాభతి చరాచరాత్మక మిదం యస్మైచ మూర్త్యష్టకం
నాన్యత్కించ నవిద్యతే విమృశతాంయస్మాతత్పర స్వాదిభో
తస్మై గిరిమూర్తయే నమ ఇదం శ్రీ దక్షిణామూర్తయే

సర్వాత్వమితి స్ఫుటీకృత మిదం యస్మాదముష్మిన్ స్తవే
తేనాస్వశ్రవణాత్త దర్థ మననా ద్ధ్యానా చ్ఛ సంకీర్తనాత్
సర్వాత్మత్వ మహావిభూతి సహితం స్వాదీశ్వత్వం స్వతః
సిద్ధేత్తత్పురష్టధా పరిణతం చైశ్వర్య మవ్యాహతమ్

Read more...

veerabhadra stotram వీరభద్ర స్తోత్రం

(సతీదేవి అగ్నికి ఆహుతి కాగా శివ భగవానుడు తాండవము చేసి క్రోధాగ్ని ఉట్టిపడ వీరభద్రుని సృజించి యజ్ఞమును ధ్వంసము చేయనియోగించగా శ్రీ వీరభద్రుని విజృంభణ).

జయ జయ రుద్రావతార హే వీరభద్ర నీ కెదురివ్వరిలన్ || (పల్లవి)

ఉగ్రుని ఉగ్రమె వీరభద్రునిగ ఆకృతి దాల్చగ నృత్యములో |
రంకెలు వేయుచు గంతుల నెగురుచు ఖడ్గము త్రిప్పుచు హస్తముతో |
బయటకు వచ్చెను పింగళజటలవె ప్రళయాగ్ని శిఖలు తోచెడిగా |
జయ జయ రుద్రావతార హే వీరభద్ర ! నీ కెదురివ్వరిలన్ ||

ప్రళయపయోధర కులములు నొకపరిచేరుచునురిమిన శబ్దముతో |
పటుతర గర్జనలోప్పగ ' దక్ష పిపీలికమా! ఎటనుంటివిరా ' ? |
అనుచుచు కేకల వేయుచు గగన పధంబున ప్రస్ధితుడైతివిగా |
జయ జయ రుద్రావతార హే వీరభద్ర ! నీ కెదురివ్వరిలన్ ||

పదపద ఘాతమునందున మేఘము లెగురగ నక్షత్రంబులవే |
ధూళి కణంబులుగా పైకెగురుచు తారాధూమములుప్పతిలన్ |
భగ భగ మండెడి విస్ఫులింగములు కన్నుల వర్షముగా కురియన్ |
జయ జయ రుద్రావతార హే వీరభద్ర ! నీ కెదురివ్వరిలన్ ||

నిను తిలకించిన దేవగణంబులు మనులును పరుగులు తీసిరిగా |
అదియె మహా ప్రళయంబదె వచ్చె నటంచుచు కేకలతో దిశలన్ |
మెలిదిరిగిన మీసములె కత్తులుగా ముఖమందున భీకరముల్ |
జయ జయ రుద్రావతార హే వీరభద్ర ! నీ కెదురివ్వరిలన్ ||

ఋషులను సురలను పాదఘాతములఁ దన్నుచు వచ్చిన పాపముకై |
శివరహితంబగు క్రతువును చేయగ ఎంత పొగరనుచు గర్జనతో |
క్రతువున వెలిగెడి అగ్ని గుండమున ఉమ్మి వేసియట నార్పితివే |
జయ జయ రుద్రావతార హే వీరభద్ర ! నీ కెదురివ్వరిలన్ ||

దక్షుని శిరమును తెంచితివచ్చట ఖడ్గముతో నావేశముతో |
ఛీ ఛీ తుచ్చాయని గాండ్రించుచు వ్యాఘ్రమురీతిగ దూకులతో |
ఉగ్ర విహారము చేయగ బ్రహ్మయు, హరియు నుతింప నిలచితివే |
జయ జయ రుద్రావతార హే వీరభద్ర ! నీ కెదురివ్వరిలన్ ||

హే! కరుణార్ణవ ! దక్షుని జీవము నిచ్చితివప్పుడు శాంతుడవై |
విధి హరి యాచన మన్నించితివే దయతో నీ పదమందు పదన్ |
మేషముఖుండగు దక్షుడు నిన్ను నుతించగ వీరేశ్వర శరభా ! |
జయ జయ రుద్రావతార హే వీరభద్ర ! నీ కెదురివ్వరిలన్ ||

హే! కరిమర్దన ! హే క్రతుఖండన ! హే విషకంధర! నందిపతే |
హే! శశిశేఖర! హే ఫణిభూషణ ! హే కాలాంతక! స్కందగురో |
హే ! వీరేశ్వర ! హే పరమేశ్వర ! హే లయ తాండవ ! ప్రమధపతే! |
త్వాం ప్రణమామి మహేశ్వర ! శంకర ! పాలయ కింకర మీశ్వరమామ్‌ ||

వీరంభజే - వీరభద్రం భజే - రౌద్ర వికటాట్టహాసంభజే
కాళీపతే - భద్రకాళీపతే - రౌద్ర వికటాట్టాహసంభజే
శ్రీ భద్రకాళీ సహితం వీరభద్రం నమామ్యహమ్ |
కులదేవం ప్రసూతాత రూపాన్తర మివస్ధితమ్‌ ||

Read more...