భగవాన్ శ్రీ రమణ మహర్షి గారి ప్రార్థన:

హ్రుదయకుహరమధ్యే కేవలం బ్రహ్మమాత్రం

హ్యహ మహమితి సాక్షాదాత్మ రూపేణాభాతి |
హ్రుదివిసమనసా స్వం చిన్వతా మజ్జతా వా
పవనచలనరోధా దాత్మనిష్ఠో భవత్వం ||

Read more...

భవానీ అష్టకం

శ్లో:సర్వ చైతన్య రూపాంతామ్! ఆద్యాం విద్యాంచ ధీమహి, బుద్ధిం యానః 
ప్రచోదయాత్!!

న తాతో నమాతా న బంధుర్నదాతా నపుత్రో నపుత్రీ నభ్రుత్యో నభర్తా!
నజాయా నవిద్యా నవృత్తిర్మమైవ గతిస్త్వం గతిస్త్వం త్వమేకా భవాని!!

భవాబ్ధా వపారే మహా దు:ఖ భీరు: పపాత ప్ రకామీ ప్రలోభీ ప్రమత్తః!
కు సంసార పాశ ప్రబద్ధః సదాహం గతిస్త్వం గతిస్త్వం త్వమేకా భవాని!!

నజానామి దానం నచ ధ్యానయోగం నజానామి తంత్రం నచ స్తోత్ర మంత్రం!
నజానామి పూజాం నచన్యాసయోగం గతిస్త్వం గతిస్త్వం త్వమేకా భవాని!!

నజానామి పుణ్యం నజానామి తీర్ధం నజానామి ముక్తిం లయం వా కదాచిత్!
నజానామి భక్తిం వ్రతంవాపి మాతః గతిస్త్వం గతిస్త్వం త్వమేకా భవాని!!

కుకర్మీ కుసంగే కుబుద్ది: కుదాసః కులాచార హీనః కదాచారలీనః!
కుదృష్టి: కువాక్య ప్రబంధః సదాహం గతిస్త్వం గతిస్త్వం త్వమేకా భవాని!!

ప్రజేశం రమేశం మహేశం సురేశం దినేశం నిశీధేశ్వరం వా కదాచిత్!
నజానామి చాన్యత్ సదాహం శరణ్యే గతిస్త్వం గతిస్త్వం త్వమేకా భవాని!!

వివాదే విషాదే ప్రమాదే ప్రవాసే జలే చానలే పర్వతేశతృ మధ్యే!
అరణ్యే శరణ్యే సదా మాం ప్రపాహి గతిస్త్వం గతిస్త్వం త్వమేకా భవాని!!

అనాధో దరిద్రో జరారోగ యుక్తో మహాక్షీణ దీనః సదా జాడ్య వక్త్రః!
విపత్తౌ ప్రవిష్టః ప్రనష్టః సదాహం గతిస్త్వం గతిస్త్వం త్వమేకా భవాని!!

ఇతి శ్రీమచ్చంకరాచార్య కృతం

౧.కాత్యాయని మహామాయే భవాని భువనేశ్వరి!
సంసార సాగరే మగ్నం(మగ్నాం) మాముద్ధర కృపామయే!!

జగదంబ విశ్వపాలినీ మాతాకీ జై.
హరయే నమః

౨.మహాదేవ శంభో గిరీశ త్రిశూలిన్!
త్వయేదం సమస్తం విభాతీతి యస్మాత్!
శివాదన్యధా దైవతం నాభిజానే!
శివోహం శివోహం శివోహం శివోహం!!

Read more...

అన్నపూర్ణాస్తుతిః

నిత్యానందకరీ వరాభయకరీ సౌన్దర్యరత్నాకరీ
నిర్ధూతాఖిలఘొరపాపనికరీ ప్రత్యక్షమాహేశ్వరీ|ప్రాలేయాచలవంశపావనకరీ కాశీపురాధీశ్వరీ
భిక్షాం దేహి కృపావలమ్బనకరీ మాతాన్నపూర్ణేశ్వరీ||౧||

 

నిత్యమైన ఆనందము నిచ్చుదానవు, వరములను- అభయమును ప్రసాదించు దానవు, సౌందర్య సముద్రమైన దానవు, ఘొరమైన పాపముల నన్నిటినీ కడిగి వేయుదానవు, హిమవంతుని వంశమును పవిత్రము చేయుదానవు, కాశి పట్టణమునకు రాణివి, దయామయివి, తల్లివి, అన్నపూర్ణేశ్వరివి అగు నీవు బిక్షపెట్టుము.

నానారత్నవిచిత్రభూషణకరీ హేమామ్బరాడమ్బరీ

ముక్తాహారవిడమ్బమానవిలసద్వక్షొజకుమ్భాన్తరీ|

కాశ్మీరాగరువాసితాఙ్గరుచిరా కాశీపురాధీశ్వరీ

భిక్షాం దేహి కృపావలమ్బనకరీ మాతాన్నపూర్ణేశ్వరీ||౨||

 

వివిధ రత్నముల విచిత్రాభరణములను ధరించినదానవు, బంగారు వస్త్రములను కట్టుకున్న దానవు, వక్షస్థలముపై ప్రకాశించు ముత్యాల హారములు ధరించిన దానవు, కుంకుమ- అగురులు పూసుకొనుటచే సువాసనలు వేదజల్లు శరీరము కలదానవు, కాశి పట్టణమునకు రాణివి, దయామయివి, తల్లివి, అన్నపూర్ణేశ్వరివి అగు నీవు బిక్షపెట్టుము.

యొగానన్దకరీ రిపుక్షయకరీ ధర్మైకనిష్ఠాకరీ

చన్ద్రార్కానలభాసమానలహరీ త్రైలొక్యరక్షాకరీ|

సర్వైశ్వర్యకరీ తపఃఫలకరీ కాశీపురాధీశ్వరీ

భిక్షాం దేహి కృపావలమ్బనకరీ మాతాన్నపూర్ణేశ్వరీ||౩||

 

యోగముచే పొందు ఆనందమును కలిగించుదానవు, శత్రువులను నాశనం చేయు దానవు, ధర్మనిష్టను ఏర్పరచుదానవు, చంద్రుడు- సూర్యుడు- అగ్నులతొ సమానమైన కాంతి ప్రవాహమైనదానవు, మూడులొకములను రక్షించుదానవు, సమస్త్యైశ్వర్యములను ప్రసాదించుదానవు, తపస్సులకు ఫలమునిచ్చుదానవు, కాశి పట్టణమునకు రాణివి, దయామయివి, తల్లివి, అన్నపూర్ణేశ్వరివి అగు నీవు బిక్షపెట్టుము.

కైలాసాచలకన్దరాలయకరీ గౌరీ హ్యుమా శాఙ్కరీ

కౌ మారీ నిగమార్థగొచకరీ హ్యొంకారబీజాక్షరీ|

మొక్షద్వారకవాటపాటనకరీ కాశీపురాధీశ్వరీ

భిక్షాం దేహి కృపావలమ్బనకరీ మాతాన్నపూర్ణేశ్వరీ||౪||

 

కైలాస పర్వత గుహయందుడు దానవు, తేల్లని దానవు, ఉమాదేవివి, శంకరుని భార్యవు, కుమారివి, వేదార్థమును భొధించు దానవు, ఒంకార బీజాక్షరస్వరూపము కలదానవు, మొక్షద్వారపు తలుపులను తేరచేడి దానవు, కాశి పట్టణమునకు రాణివి, దయామయివి, తల్లివి, అన్నపూర్ణేశ్వరివి అగు నీవు బిక్షపెట్టుము.

దృశ్యాదృశ్యవిభూతివాహనకరీ బ్రహ్మాణ్డభాణ్డొదరీ

లీలానాటకసూత్రఖేలనకరీ విజ్ఞానదీపాఙ్కురీ|

శ్రీవిశ్వేశమనఃప్రసాదనకరీ కాశీపురాధీశ్వరీ

భిక్షాం దేహి కృపావలమ్బనకరీ మాతాన్నపూర్ణేశ్వరీ||౫||

 

కనబడీ కనబడని మహిమలు కలదానవు, గర్బమునందు బ్రహ్మాండములను మొయుచున్న దానవు, లీలానాటకమునకు సూత్రధారివి, విజ్ఞానదీపమును వేలిగించుదానవు, పరమేశ్వరుని ఆనందింపచేయుదానవు, కాశి పట్టణమునకు రాణివి, దయామయివి, తల్లివి, అన్నపూర్ణేశ్వరివి అగు నీవు భిక్షపెట్టుము.

ఆదిక్షాన్తసమస్తవర్ణనికరీ శంభుప్రియా శాంకరీ

కాశ్మీరత్రిపురేశ్వరీ త్రినయనీ విశ్వేశ్వరీ శర్వరీ|

స్వర్గద్వారకవాటపాటనకరీ కాశీపురాదీశ్వరీ

భిక్షాం దేహి కృపావలమ్బనకరీ మాతాన్నపూర్ణేశ్వరీ||౬||

 

’అ’ కారము మొదలు ’క్ష’ కారము వరకు ఉన్న అక్షరముల సముదాయమైన దానవు, పరమేశ్వరునకు ప్రియురాలవు, శంకరుని భార్యవు, కాశ్మీర త్రిపురేశ్వరివి, మూడుకన్నులు కలదానవు, కాశీ పట్టణమునకు రాణివి, దయామయివి, తల్లివి, అన్నపూర్ణేశ్వరివి అగు నీవు భిక్షపెట్టుము.

ఉర్వీసర్వజనేశ్వరీ జయకరీ మాతాకృపాసాగరీ

నారీనీలసమానకున్తలధరీ నిత్యాన్నదానేశ్వరీ|

సాక్షాన్మొక్షకరీ సదా శుభకరీ కాశీపురాధీశ్వరీ

భిక్షాం దేహి కృపావలమ్బనకరీ మాతాన్నపూర్ణేశ్వరీ||౭||

 

భూమియందలి సమస్తజనులకు నాయకురాలవు, విజయమునిచ్చుదానవు, తల్లివి, దయాసముద్రమైనదానవు, స్త్రీమూర్తివి, నల్లని కురులు కలదానవు, నిత్యము అన్నదానము చేయుదానవు, సాక్షాత్తుగా మొక్షమునిచ్చుదానవు, ఏల్లప్పుడు శుభము కలిగించు దానవు, కాశి పట్టణమునకు రాణివి, దయామయివి, తల్లివి, అన్నపూర్ణేశ్వరివి అగు నీవు భిక్షపెట్టుము.

దేవీ సర్వవిచిత్రరత్నరుచిరా దాక్షాయణీ సుందరీ

వామా స్వాదుపయొధరా ప్రియకరీ సౌభాగ్యమాహేశ్వరీ |

భక్తాభీష్టకరీ సదా శుభకరీ కాశీపురాధీశ్వరీ

భిక్షాం దేహి కృపావలమ్బనకరీ మాతాన్నపూర్ణేశ్వరీ||౮||

 

దేవివి, విచిత్రములైన సర్వరత్నములతొ అలంకరింపబడినదానవు, దక్షుని కుమార్తేవు, సుందరివి, యువతివి, మధురమైన పాలిండ్లు కల దానవు, ప్రియమునిచ్చుదానవు, కాశి పట్టణమునకు రాణివి, దయామయివి, తల్లివి, అన్నపూర్ణేశ్వరివి అగు నీవు బిక్షపెట్టుము.

చన్ద్రార్కానలకొటికొటిసదృశీ చన్ద్రాంశుబిమ్బాధరీ

చన్ద్రార్కాగ్నిసమానకుణ్డలధరీ చన్ద్రార్కవర్ణేశ్వరీ|

మాలాపుస్తకపాశసాఙ్కుశకరీ కాశీపురాధీశ్వరీ

భిక్షాం దేహి కృపావలమ్బనకరీ మాతాన్నపూర్ణేశ్వరీ||౯||

 

కోట్లాది చంద్రులు, సూర్యులు, అగ్నులతొ సమానముగా ప్రకాశించుదానవు, సూర్యబింబము వలే ఏర్రనైన క్రింది పేదవి కలదానవు, చంద్రుడు, సూర్యుడు, అగ్నుల వలే ప్రకాశించు కుండలములు ధరించిన దానవు, చంద్రుడు, సూర్యుడు వంటి వర్ణము కలదానవు, కాశీ పట్టణమునకు రాణివి, దయామయివి, తల్లివి, అన్నపూర్ణేశ్వరివి అగు నీవు భిక్షపెట్టుము.

క్షత్రత్రాణకరీ మహాభయహరీ మాతా కృపాసాగరీ

సర్వానన్దకరీ సదా శివకరీ విశ్వేశ్వరీ శ్రీధరీ|

దక్షాక్రందకరీ నిరామయకరీ కాశీపురాధీశ్వరీ

భిక్షాం దేహి కృపావలమ్బనకరీ మాతాన్నపూర్ణేశ్వరీ||౧౦||

 

వీరులను రక్షించుదానవు, మహాభయంకరివి, తల్లివి, దయా సముద్రమైన దానవు, అందరికీ ఆనందము కల్గించు దానవు, ఏల్లప్పుడు శుభము కల్గించు దానవు, విశ్వమునకు రాణివి, శొభిల్లు దానవు, దక్షప్రజాపతికి(యాగనాశనము ద్వారా) దుఃఖమును కల్గించుదానవు, సుఖము నిచ్చుదానవు, కాశీ పట్టణమునకు రాణివి, దయామయివి, తల్లివి, అన్నపూర్ణేశ్వరివి అగు నీవు భిక్షపెట్టుము.

అన్నపూర్ణే సదాపూర్ణే శంకరప్రాణవల్లభే|

జ్ఞానవైరాగ్యసిద్ధ్యర్థం భిక్షాం దేహి చ పార్వతి||౧౧||

ఓ అన్నపూర్ణా| ఎల్లప్పుడు పూర్ణముగా ఉండు తల్లి| శంకరుని ప్రాణవల్లభురాలా| పార్వతీ| జ్ఞానము వైరాగ్యము సిద్ధించుటకు భిక్షపెట్టుము.

 

మాతా చ పార్వతీ దేవి పితా దేవొ మహేశ్వరః|

బాన్ధవాః శివభక్తాశ్చ స్వదేశో భువనత్రయమ్||

 

తల్లి పార్వతీ దేవి, తండ్రి పరమేశ్వరుడు, బంధువులు శివభక్తులు, మూడులోకములు స్వదేశము.

Read more...

శ్రీమచ్చంకరాచార్య కృత గణేశ భుజంగ స్తోత్రం

రణత్క్షుద్రఘంటానినాదాభిరామం - చలత్తాండవోద్దండవత్పద్మతాలమ్ |
లసత్తుందిలాంగోపరివ్యాలహారం - గణాధీశమీశానసూనుం తమీడే || ౧ ||  

మ్రోగుచున్న చిరు గజ్జెల సవ్వదిచే మనోహరుడూ తాళముననుసరించి ప్రచండ తాండవమును చేయుచున్న పాడ పద్మములు కలవాడు, బొజ్జపై కదులుచున్న సర్ప హారములున్నవాడు, ఈశ్వర పుత్రుడు అయిన గణాధీశుని స్తుతించుచున్నాను.

ధ్వనిధ్వంసవీణాలయోల్లాసివక్త్రం - స్ఫురచ్ఛుండదండోల్లసద్బీజపూరమ్ |
గలద్దర్పసౌగంధ్యలోలాలిమాలం - గణాధీశమీశానసూనుం తమీడే || ౨ ||

ధ్వని అగుటచే వీణా నాదమందలి లయచే తెరచిన నోరు కలవాడు, ప్రకాశించు తొండముపై విలసిల్లు బీజపూరమున్నవాడు, మదజలం కారుచున్న బుగ్గలపై అంటుకున్న తుమ్మెదలు కలవాడు, ఈశ్వర పుత్రుడు అయిన గణాధీశుని స్తుతించుచున్నాను.
ప్రకాశజ్జపారక్తరంతప్రసూన-ప్రవాలప్రభాతారుణజ్యోతిరేకమ్ |
ప్రలంబోదరం వక్రతుండైకదంతం - గణాధీశమీశానసూనుం తమీడే || ౩ ||

జపా పుష్పము, ఎర్రని రత్నము, పువ్వు, చిగురుటాకు, ప్రాతః కాల సూర్యుడు, వీటన్నిటివలే ప్రకాశించుచున్న తేజో మూర్తి, వ్రేలాడు బొజ్జ కలవాడు, వంకరయైన తొండము, ఒకే దంతము కలవాడు,   ఈశ్వర పుత్రుడు అయిన గణాధీశుని స్తుతించుచున్నాను.

విచిత్రస్ఫురద్రత్నమాలాకిరీటం - కిరీటోల్లసచ్చంద్రరేఖావిభూషమ్ |
విభూషైకభూషం భవధ్వంసహేతుం - గణాధీశమీశానసూనుం తమీడే || ౪ ||

విచిత్రముగా ప్రకాశించు రత్నమాలా కిరీటం కలవాడు, కిరీటముపై తళ తళలాడుచున్న చంద్ర రేఖాభారణము ధరించిన వాడు, ఆభరణములకే ఆభరణమైన  వాడు, సంసార దు:ఖమును నశింపచేయువాడు,   ఈశ్వర పుత్రుడు అయిన గణాధీశుని స్తుతించుచున్నాను. 

ఉదంచద్భుజావల్లరీదృశ్యమూలో-చ్చలద్భ్రూలతావిభ్రమభ్రాజదక్షమ్ |
మరుత్సుందరీచామరైః సేవ్యమానం - గణాధీశమీశానసూనుం తమీడే || ౫ ||

పైకెత్తిన చేతులు మొదలులు చూడదగినట్లున్న వాడు, కదలుచున్న కనుబొమ్మల విలాసముతో ప్రకాశించు నేత్రములు కలవాడు, దేవతా స్త్రీలచే చామరములతో సేవింపబడుచున్నవాడు,   ఈశ్వర పుత్రుడు అయిన గణాధీశుని స్తుతించుచున్నాను.  

స్ఫురన్నిష్ఠురాలోలపింగాక్షితారం - కృపాకోమలోదారలీలావతారమ్ |
కలాబిందుగం గీయతే యోగివర్యై-ర్గణాధీశమీశానసూనుం తమీడే || ౬ ||

ప్రకాశించుచున్నవి, కటినమైనవి, కదలుచున్నవి, పింగళ వర్ణము కలవి, అగు కంటిపాపలు కలవాడు, కృపచే కోమలుడై ఉదార లీలా స్వరూపుడు, కళాబిందువునందున్న వాడుగా యోగివరులచే స్తుతింపబడువాడు,   ఈశ్వర పుత్రుడు అయిన గణాధీశుని స్తుతించుచున్నాను.   

యమేకాక్షరం నిర్మలం నిర్వికల్పం - గుణాతీతమానందమాకారశూన్యమ్ |
పరం పారమోంకారమాన్మాయగర్భం - వదంతి ప్రగల్భం పురాణం తమీడే || ౭ ||

ఏ గుణాధీశుని ఏకాక్షరముం నిర్మలము, నిర్వికల్పము, గుణాతీతము, ఆనంద స్వరూపము, నిరాకారము, సంసార సముద్రమున అవతలి తీరమందున్నది, వేదములు తనయందు కలది, అగు ఓంకారముగా పండితులు చెబుతున్నారో ప్రగల్భుడు, పురాణ పురుషుడు, అగు వినాయకుని స్తుతిస్తున్నాను.
చిదానందసాంద్రాయ శాంతాయ తుభ్యం - నమో విశ్వకర్త్రే చ హర్త్రే చ తుభ్యమ్ |
నమోzనంతలీలాయ కైవల్యభాసే - నమో విశ్వబీజ ప్రసీదేశసూనో || ౮ ||

జ్ఞానానందముతో నిండినవాడవు, ప్రకాశవంతుడవు అగు నీకు నమస్కారము. అనంతమైన లీలలు కలిగి ఒకడిగానే ప్రకాశించు నీకు నమస్కారము, ప్రపంచమునకు బీజమైనవాడా!ఈశ్వర పుత్రుడా ప్రసన్నుడవగుము.
ఇమం సుస్తవం ప్రాతరుత్థాయ భక్త్యా - పఠేద్యస్తు మర్త్యో లభేత్సర్వకామాన్ |
గణేశప్రసాదేన సిధ్యంతి వాచో - గణేశే విభౌ దుర్లభం కిం ప్రసన్నే || ౯ ||

ఉదయముననే నిద్ర లేచి భక్తితో ఈ స్తోత్రమును ఏమానవుడు ప ఠించునో అతడు అన్ని కోరికలను పొందును. గణేశుని అనుగ్రహముచే వాక్కులు సిద్ధించును. అంతటా వ్యాపించిన గణేశుడు ప్రసన్నుడైనచో పొందలేనిది ఏముండును??

Read more...

కాశీని వదలి వెళ్లవలసి వచ్చినందుకు బాధపడుతున్న అగస్త్యుడు.

దురితము లెన్ని చేసితినొ తొల్లిటి జన్మమునందు కాశికా

పురమున సర్వ జంతువులు భూరి విముక్తిని గొల్లలాడగా

హరహర నెత్తి జేతులిడి యశ్రులు గన్నుల నొల్క నిప్పుడే
గరినిభ యానతో నిదె పొకాలెద మిన్నులు వడ్డచోటికిన్.

- శ్రీనాథుడు.(కాశీఖండము నుండి)
కాశీని వదలి వెళ్లవలసి వచ్చినందుకు బాధపడుతున్న అగస్త్యుడు.

Read more...

మాతాపితరులు

శ్లో ||  పిత్రోశ్చ పూజనం కృత్వా - ప్రక్రాంతించ కరోతియ :
       తస్యవై పృథివీజన్యం - ఫలం భవతి నిశ్చితం ||

       పుత్రుడు మాతా పితరులను పూజించి ప్రదక్షిణము,
       చేసిన యెడల భూప్రదక్షిణము చేసిన పుణ్యము లభించును.
       ఇది నిశ్చయము.

   శ్లో || అపహాయ గృహేయోవై - పితరౌ తీర్థ మావ్రజేత్
      తస్యపాపం తథాప్రోక్తం - హననేచ తయోర్యథా ||

      ఎవడు స్వగృహమందుగల తల్లిదండ్రులను తిరస్కరించి
      పుణ్యక్షేత్రమునకు వెళ్లునో అట్టివానికి పుణ్యక్షేత్రఫలము-
      రాకుండుటయే గాక వారిని జంపిన పాపము సమకూరును. 

శివమహా పురాణము

Read more...

పద్యము

శాంతంబీ బదరీ వనాశ్రమ తరుఛ్ఛాయా నివాసంబు దు
స్సంతా పాపహ మీ సరస్వతి నదీ శ్రావ్యామృతారావ మే
కాంతం బీ మృదు శాద్వలత స్థలము, నట్లైనన్ మనస్సేలయ
శ్రాంత క్షుబ్ధ మహార్ణవంబు పగిదిన్ సంక్షోభమున్ జెందెడిన్.

నాల్గు వేదాల సారాన్ని పొందు పరచి భారతము రచించినా వేదవ్యాసుని మదిలో
ఇంకా మిగిలినకొరత, వేదనలతో కూడిన మానసిక స్థితి..

కవి సమ్రాట్ నోరి నరసింహ శాస్త్రి

Read more...

తిరుమల దివ్య క్షేత్రము ఏడుకొండల సమాహారము మరియు పెక్కు నామాలతో వర్దిల్లునట్టిది :

 

తిరుమల దివ్య క్షేత్రము ఏడుకొండల సమాహారము మరియు పెక్కు నామాలతో వర్దిల్లునట్టిది :


1. కృతయుగంలో వ్రుషభాచలము
2. త్రేతాయుగములో అంజనాద్రి
3. ద్వాపరయుగములో శేషాచలము
4. కలియుగమున వేంకటాచలము
5. లక్ష్మీదేవికి ఆవాసమైనందున శ్రీశైలము
6. వరాహస్వామి ఆనతిపై గరుత్మంతుడు వైకుంఠము నుండి తేచ్చినందువల్ల గరుడాద్రి
7. నారాయణుడనే బ్రాహ్మణుని కోరికమేరకు స్వామివారు వారము నిచ్చినందువలన నారాయణాద్రి.
8. ధర్మదేవత ఈ పర్వతముపై తన అభివృద్ది కొరకు తపసు చేసినందువల్ల వృషాద్రి.
9. శ్రీనివాసుని కోరిక మేరకు తొండమానుడు స్వామికి దేవాలయము కట్టినందున ఆనందనిలయము.
ఇంకను:
10. చింతామణి
11. జ్ఞానాద్రి,
12. వరాహాద్రి
13. వైకుంఠాద్రి
వేంకటాద్రియనగా సర్వపాపములని దహించునది అని అర్థము.
సర్వపాపానివేంప్రాహుః కటస్తద్దాహ ఉచ్యతే
తస్మాద్వేంకటశైలోయం లోకేవిఖ్యాతకీర్తిమాన్
ప్రభాతసమయములో ఎవరు వేంకటాద్రిని స్మరిస్తారో వారు వేయి గంగాయాత్రలు చేసిన ఫలమును పొందగలరు.
శ్రీ వెక్నటేశ్వర స్వామీ పాదాల క్రింద విరజానది ప్రవహిస్తున్నదని చెప్పబడుచున్నది. ఈ విరజానదే వైకుంఠములోని దేవనది. ఇది శ్రీవారి ఆలయము సంపంగి ప్రదక్షిణలో కొద్దిగా పైకి తేలి ఇప్పటికీ కన్పించుచున్నది. దీనిని చూచి తరించిన వారిదే భాగ్యము.

పరిటాల గోపీకృష్ణ గారి సహకారంతో..

Read more...

జ్ణానమార్గావలంబియగు వివేకానందుడు.

శ్రీ రామక్రుష్ణపరమహంసయొక్క గ్రుహస్థ శిష్యులలో నాగమహాశయుడను నాతడు చాల ముఖ్యుడు. సన్యాసి శిష్యులలో వివేకనందుడు చాలా గొప్పవాడు. నాగమహాశయుడు పరమభక్తుడు, వివేకానందుడు పరమజ్ణాని. ఒకడు 'దాసోహం' మార్గావలంబి, మరియొకడు 'శివో2హం' పథగామి. ఒక పండితుడు వారిగురించి ఇట్లు వర్ణించెను.

'మాయ' అను మహాశ్రుంఖలము (గొలుసు) నాగమహాశయుని, వివేకనందుని ఇరువురిని కట్టివైచినది. కాని నాగమహాశయుడు తన కాయముని చిన్నదిగ, చిన్నదిగ తగ్గించుకొనుచువచ్చి తుట్టతుదకు ఒక చిన్న పురుగువంటి ఆక్రుతికలవాడై ఆ గొలుసు యొక్క రింగులోని సందుగుండా దూరి పారిపోయెను. వివేకానందుడో, తన శరీరమును పెద్దదిగా, పెద్దదిగా కావించుకొని, విజ్రుంభించి ఆ గొలుసును బ్రద్దలు చేసి పారిపోయెను.

ఈ విదముగా ఇరువురును మాయా బంధనము నుండి విముక్తిని బడసిరి. నాగమహాశయుడు భక్తి భావనగల్గి తన అహంకారమును చంపుకొని:

త్వద్భ్రుత్య భ్రుత్య పరిచారక భ్రుత్య భ్రుత్య
భ్రుత్యస్యభ్రుత్త్య ఇటి మాం స్మర లొకనాథ

'దెవా! నేను నీ దాసానుదాస తద్దాసానుదాసదాసుడను' అని భగానుని కీర్తించుచు తన ఉపాధిని తన మనస్సును చిన్నదిగ, చెన్నదిగ చేసి కొని తుదకు పరంత్మయందు లయింపజేసెను.

జ్ణానమార్గావలంబియగు వివేకానందుడు.

మత్తో నాన్యత్కించిదత్రాస్తి విశ్వం
సత్యం బాహ్యం వస్తు మాయోపక్లుప్తం
ఆదర్శాంతర్భాసమానస్య తుల్యం
మయ్యద్వైతే భాతి తస్మాచ్ఛివో2హం

ఈ ప్రపంచము నాకంటె అన్యముగ ఒకింతైనను లేదు. మాయచే ఈ ప్రకారముగ అది బాహ్యమున కల్పింపబడియున్నది. అద్దమున వస్తువెట్లు కల్పితమై భాసించునో అట్లే అద్వయమగు నాయందీ జగత్తు మిథ్యా రూపమున భాసించుచున్నది. కావున ద్వైతము లేదు. పరమాత్మయే కలదు. అట్టి ఆద్వయ శివస్వరూప పరమాత్మనే నేను అని ఎలుగెత్తి పాడుచు తన ఉపాధిని (మనస్సును) విశాల మొనర్చి, విశాల మొనర్చి తుట్టతుదకు అనంత పరమాత్మగనే భాసిల్లెను.

పరిటాల గోపీకృష్ణ గారి సహకారంతో.

Read more...

అద్వైతం

అద్వైత వేదాంతం  వేదాంతానికి చెందిన ఒక ఉపశాఖ లేదా తాత్విక వాదం. హిందూ తత్వశాస్త్రాల ప్రకారం దీని అర్థం "వేదముల లక్ష్యము"  వేదాంతాల ఇతర ఉపశాఖలు ద్వైతం మరియు విశిష్టాద్వైతం. అద్వైతం అనగా భాషాపరంగా అర్థం "ద్వైతం"కానిది, జీవాత్మ, పరమాత్మల ఏకత్వ భావనే అద్వైత సిద్ధాంతానికి ప్రాతిపదిక. ఆది శంకరాచార్యులు ఈ సిద్ధాంతాన్ని ప్రతిపాదించాడు.

చారిత్రకంగా దీని ప్రతిపాదకుడు గౌడపాదాచార్యుడు. ఇతడు శంకరుని గురువైన గోవింద భగవత్పాదునకు గురువు. అయితే మనకు లభించిన సాహిత్యం ప్రకారం ఈ తత్వానికి మూలగ్రంధాలు ప్రస్థానాత్రయం  — అనగా ఉపనిషత్తులు, భగవద్గీత మరియు బ్రహ్మసూత్రాలకు శంకరుడు రచించిన భాష్యాలు.

అద్వైతాన్ని క్లుప్తంగా చెప్పే శంకరుని వచనాలు -

బ్రహ్మ సత్యం జగన్మిధ్య

జీవొ బ్రహ్మైవ నా పరః

బ్రహ్మమొక్కటే సత్యం. జగత్తు మిధ్య. ఈ జీవుడే బ్రహ్మం. జీవుడు, బ్రహ్మము వేరు కాదు. - ఇదే శంకరుని మాయావాదంగా ప్రసిద్ధమైనది. అయితే కంటికి కనిపిస్తున్న జగత్తు మిధ్య కావడమేమిటి? ఏనుగు తరుముకొస్తుంటే పారిపోవక తప్పదు కదా? - ఇందుకు మాయావాదం వివరణ : జగత్తులో జీవిస్తున్నంతకాలం దాని ఉనికి అనే భావనకు తగినట్లుగానే (అనగా అది యదార్ధమన్నట్లుగానే) ప్రవర్తించాలి. ఎప్పుడైతే ఇదంతా మిధ్య అన్న జ్ఞానం గోచరమౌతుందో అపుడు అందుకు అనుగుణమైన ప్రవర్తన దానంతట అదే వస్తుంది.
భారతీయ తత్వవేత్తలందరిలాగానే శంకరుడు కూడా జగత్తును దుఃఖమయమైన సంసార బంధనంగా దర్శించాడు. ఈ జీవితంలో సుఖం అనిపించేది ఒక భ్రమగా భావించాడు. మరి ఈ ఎడతెరిపి లేని దుఃఖానికి కారణం ఏమిటి? "ఆత్మానాత్మ వివేకం" అనే ప్రకరణ గ్రంధంలో శంకరుడు ఇలా వివరించాడు -
ఆత్మ ఈ శరీరాన్ని ఎందుకు ధరించవలసి వస్తున్నది?

పూర్వ జన్మ లలోని కర్మ వలన.

కర్మ ఎందుకు జరుగుతుంది?

రాగం (కోరిక) వలన.

రాగాదులు ఎందుకు కలుగుతాయి?

అభిమానం (నాది, కానాలి అనే భావం) వలన.

అభిమానం ఎందుకు కలుగుతుంది?

అవివేకం వలన

అవివేకం ఎందుకు కలుగుతుంది?

అజ్ఞానం వలన

అజ్ఞానం ఎందుకు కలుగుతుంది?

అజ్ఞానానికి కారణం లేదు. అది అనాదిగా ఉన్నది. (వెలుగు లేని చోట చీకటి ఉన్నట్లుగా. అందుకు కారణం ఉండదు.) దాని పుట్టుక ఎవరూ ఎరుగరు. అది మాయ. త్రిగుణాత్మకం. జ్ఞానానికి విరోధి. అదే అజ్ఞానం.

అనగా అజ్ఞానం వలన అవివేకం, అవివేకం వలన అభిమానం, అభిమానం వలన రాగాదులు, రాగాదుల వలన కర్మలు, కర్మల వలన పునర్జన్మ (శరీర ధారణ), అందువలన దుఃఖం కలుగుతున్నాయి.

Read more...

Bodhan

Read more...

అనిత్యాణి శరీరాణి

అనిత్యాణి శరీరాణి - విభవో నైవ శాశ్వత :

నిత్యం సన్నిహితో - మృత్యు : కర్తవ్యో ధర్మ సంగ్రహ : ||

శరీరం అనిత్యమైనది, అశాశ్వత మైనది.

మృత్యువనేది మన నీడ లాగ మనకి సన్నిహితంగా { దగ్గరగా } ఉంటుంది.

కాబట్టి, మన కర్తవ్యమైన, " ధర్మాచరణ " శీఘ్రముగా నేరవేరుస్తుండాలి..

Read more...

MEANINGS OF TITLES OF SWAMIS:

Adi Sankara in his work Matha Aamnaya explains the meanings of the ten titles - Dasanami orders:

1. Saraswati: One who is greatly learned and adept in yoga, and has proficiency in the Vedas. He specialises in music and propagates jnana of the fine arts.

2. Puri: One who is full of knowledge of Brahman. One with perfect (sampoorna) spiritual prowess. He is duty bound to be completely engaged in jnana and does not mingle with the external world.
3. Giri: One who is steadfast like a mountain. He lives on the lofty peaks in seclusion away from the people. He internalises his sadhana for universal good.
4. Bharati: Carrying the treasure trove of learning, he forsakes all worldly burdens. He transcends worldly sorrows and is duty bound to propagate all vidyas and jnana.
5. Aranya: One who lives in a forest completely detached from mundane affairs, yet experiencing bliss of living in a mystical garden. He is duty bound to spread the Supreme happiness of merging with the Divine.
6. Ashrama: A monk living in a hermitage. He has cast away the bonds of kama, krodha, lobha, moha, mada and matsarya. He is duty bound to propagate conquest of desires and worldly attractions.
7. Parvata: One who resides at the foothill of the mountains in samadhi state, and has realisation of the exalted ideals with knowledge of the transient nature of the world.
8. Sagara: One who has dived into the depths of the ocean of knowledge and collected the gems of Truth. He goes in-depth into philosophical matters and his duty is to spread this knowledge of wisdom.
9. Vana: One who has transcended all the snares and desires. Unshackled from the worldly ties he lives quietly int he interiors of deep forests, in seclusion.
10. Tirtha: One who bathes in the confluence of the three rivers of knowledge and seeks realisation of Truth through maha vakyas, with the constant aim of unravelling their hidden meaning.

పరిటాల గోపికృష్ణ గారి సహకారంతో..

Read more...

శ్రీ సంగమేశ్వరుడు

భగవంతుడు గొప్ప ప్రకృతి ప్రేమికుడు. ఆయన ఎక్కడ వెలసినా చుట్టూ చక్కని కొండలు, కోనేళ్ళు,నిర్మలంగా పారే నదులు, హరితకాంతులు వెదజల్లే అటవీకసీమలు చూసుకౌని మరీ అవతరిస్తాడు. అలాగే శివుడు కూడా " సంగమేశ్వరుడు" గా అలాంటి ప్రదేశాన్నే ఎన్నుకొని కొలువుదీరి భక్తుల ఆరాధనలందుకుంటూ ఉన్నాడు.

వీరపునాయనిపల్లె అనిమెల గ్రామానికి దగ్గర సంగమేశ్వర స్వామి ఆలయమున్నది. పాపాఘ్ని, మొగమూరు నదుల సంగమం చెందే చోట వెలసిన శివుడు కనుక " సంగమేశ్వరుడు"అనే పేరు ఏర్పడింది.

శ్రీసంగమేశ్వరస్వామివారి లింగమును స్వయంగా అగస్త్య మహాముని ప్రతిష్ఠించినట్లు స్థలపురాణం వెల్లడిస్తూ ఉంది.పూర్వం ఈ ప్రాంతంలో సప్తఋషులు ఆశ్రమాలు నిర్మించుకుని తపస్సు చేసుకునేవారు. అలా తపస్సు చేసుకుంటూ ఉన్న సమయంలో అగస్త్యమహాముని శివలింగమును ప్రతిష్ఠించి ప్రతిరోజూ అభిషేకించి అర్చనలు నిర్వహించేవాడు. కాగా కలియుగ ప్రవేశం తర్వాత పూజాపునస్కారములు లేకుండా పోవడంతోపాటు కాలక్రమములో శివలింగం భూమిలో పూడిపోయింది. చాలాకాలం తర్వాత మళ్ళీ శివలింగం బయటపడింది. అందుకు సంబంధించిన ఒక ఆసక్తికరమైన గాధ ఉన్నది.
ఈ ప్రాంతాన్ని పరిపాలించే సూర్యవంశ రాజుగారికి పెద్ద ఆవులమంద ఉండేది. పశువుల కాపరులు ఆవులను తోలుకుని మేపడానికి ఈ ప్రాతాంలోని అడవులకు వెళ్ళేవారు. అలా ఆవులన్నీ అడవికిచేరుకుని మేతమేసి తిరిగి సాయంత్రానికి గోశాలకు చేరేవి.అడవికి వెళ్ళే ఆవుల్లోని ఒక ఆవు మేతమేసి తిరిగి గోశాలకు వెళ్ళేముందు మందను వదలి దూరంగా వెళ్ళి ఒక పుట్టపై నిలబడి పాలను ధారగా వదలి అనంతరము గోశాలను చేరేది. వట్టి పొదుగుతో గోశాల చేరే ఆవును చూసి పశువుల కాపరికి అనుమానం కలిగింది. ఒకరోజు అడవికి వెళ్ళిన సమయంలో ఆ ఆవును అనుసరించసాగాడు. ఆవు ఎప్పటిలాగానే సాయంత్రం కాగానే పుట్టవద్దకు వచ్చి లోపలి శివలింగంపై పాలు ధారగా వదలడం చూసి కోపాన్ని అణుచోలేక చేతిలోనున్న గొడ్డలితో ఆవును కొట్టాడు. ఆవు తప్పించుకోగా, ఆ దెబ్బ పుట్టలోని శివలింగమునకు తగిలింది. దీనితో మరింత రెచ్చిపోయిన పశువుల కాపరి ఆవును కొట్టడానికి మళ్ళీ గొడ్డలిపైకి ఎత్తడంతో " నేను సంగమేశ్వరుడిని, ఈ పుట్టలో ఉన్నాను. ఈ ఆవు ప్రతిరోజు నాకు పాలు ఇస్తూ ఉంది.పుట్టను తొలగించి నన్ను బయటకు తీసి ఆలయం నిర్మించి పూజలు చేయండి, మేలు జరుగుతుంది" అనే మాటలు పుట్టనుంచి వినిపించాయి. ఈ విషయమును పశువులకాపరి రాజుకు తెలుపగా రాజు పుట్టను త్రవ్వించి సంగమేశ్వరలింగమును బయటకుతీసి ఆలయం నిర్మించి పూజా పునస్కారాలను ప్రారంభింపజేసినట్లు స్థలపురాణం వెల్లడిస్తున్నది.
ఎత్తైన కొండలు, గలగలా పారేనదులు వంటి సుందర ప్రకృతి దృశ్యాల నడుమ సంగమేశ్వరస్వామి ఆలయం ప్రాచీన కళావైభవానికి, అపురూప అధ్యాత్మిక సంపదకు ఆలవాలమై అలరారుతున్నది. ఆలయమునకు ఉత్తరంవైపున ఎత్తైన కొండలు,దక్షిణం వైపున నది, పడమరదిశలో రెండు నదులు సంగమిస్తూ ఉన్న అద్భుతదృశ్యం భక్తులకు నయనానందాన్ని కలిగిస్తుంది. తూర్పు అభిముఖంగా ఉన్న ఈ ఆలయం ఎత్తైన గోపురాలతో, విశాలమైన మండపాలతో,అద్భుతమైన శిల్పసంపదతో, అపురూపమైన దేవతామూర్తులతో భక్తులను విశేషంగా ఆకర్షిస్తూ ఉంది. ఆలయమునకు నాలుగువైపులా దారులు ఉన్నా ప్రధాన ద్వారంపై మూడు అంతస్తుల గోపురం దానిపై ఐదు కలశములు దర్శనమిస్తాయి. పడమర ద్వారంపై ఐదు అంతస్తుల గోపురం దానిపై ఏడు కలశములు నిర్మించబడి ఉన్నాయి. దక్షిణ ద్వారాలపై మండపములు నిర్మించారు కానీ గోపురములు నిర్మించలేదు. దక్షిణ ద్వారం నుంచి ప్రక్కనే ప్రవహిస్తున్న నదిలోనికి మెట్లమార్గం నిర్మించబడినది. తూర్పు ద్వారం నుంచి ఆలయంలోనికి ప్రవేశించగానే విశాలమైన ప్రకారంలో ఆలయం దర్శనమిస్తుంది. ప్రధాన ఆలయం రంగమండపం, ముఖమండపం, అంతరాళమండపం, గర్భాలయాలతో ప్రశాంతత కలిగిస్తుంది.
రంగమండం నుంచి ముఖమండపంలోనికి ప్రవేశించే ద్వారానికి దక్షిణం వైపున వినాయకుడు కొలువుదీరి ఉన్నాడు. ముఖమండపంలో శివుడికి ఎదురుగా నందీశ్వరుడు ఉన్నాడు. శివలింగంపైన కొంత గుంత ఉంది. అది గొడ్డలిదెబ్బ. రంగమండపంలో ఉత్తరం వైపున సంగమేశ్వరస్వామి దేవేరి అయిన పార్వతీ దేవి ప్రత్యేక గర్భాలయంలో కొలువుదీరి ఉన్నారు. దక్షిణాభిముఖంగా నున్న శ్రీపార్వతీదేవి నిలుచున్న భంగిమలో దర్శనమిస్తాడు. చతుర్భుజి అయిన శ్రీపార్వతీదేవి రెండు చేతులలో కమలములను కలిగి ఉండడంతో పాటు, మరో రెండు చేతులలో అభయ,వరదముద్రలను ధరించి ఉన్నారు.
ఆలయ గోపురములు, రంగమండపములోని స్తంభాలు, ఉత్తర,దక్షిణ ద్వారమండపములోని స్తంభములపైన, దేవాలయ గోడలపైన అద్భుతమైన శిల్పసంపద భక్తులకు నయనానందకరాన్ని కలిగిస్తూ ఉంటుంది. శ్రీరాముడితో మాట్లాడుతూ ఉన్న ఆంజనేయుడు, పాశుపతాస్త్రంతో అర్జునుడు, గోపికావస్త్రాపహరణం, నటరాజమూర్తి, వీరభద్రుడు, ఆదిశేషుడు, బ్రహ్మ, తామలపుష్పంలో ఆశీనురాలైన శ్రీమహాలక్ష్మి, గంధర్వ స్త్రీలు వంటి అనేక శిల్పాలు నయనమనోహరంగా దర్శనమిస్తాయి. 

విజయగోపాల్ మల్లెల గారి సహకారంతో..

 

Read more...

Draupadi

Draupadi, the daughter of King Drupada, appears from the yagnyaagni as a full grown, in the bloom of her youth. One can observe that it is always Paramaatma who takes birth and avataaras (“Paritraanaaya sadhunam …”). However, always Yoga-Maaya (or Shakti) never takes birth, she just appears. It is the same case with Sita devi, Rukmini devi, Draupadi, Maatulungi etc. The following piece of story of draupadi shows the boundaries of following Dharma. May be none can be better!
Ashwatthaama, the chiranjeevi, does a daaruna krutyam after the Mahaabhaaratam. Unusual to his nature, He, without even little daya, beheads the sleeping babies of draupadi — the upa-paandavas. Draupadi realizes what happened. All her 10 sons, who were little baalakas, who were sleeping, who never did any kind of harm to Ashwatthaama and who cannot even react to the harm committed to them were lying in a pool of blood. Draupadi breaks down to tears and weeps in great sorrow. Arjuna very sad himself, consoles Her and says it does not look nice for a Veera maata to cry like this. He says that He will immediately avenge the act and kill Ashwatthaama. On killing him, she can take bath standing on his head. Immediately Lord Krishna and Arjuna set out on their Hanumadhdhvaja ratham to catch the fleeing Ashwatthaama.
Seeing that Arjuna is closing by his ratham and that his horses are a little exhausted, Aswaththaama sees Brahmaastra as the only way to save himself. Though not knowing the way of retrieving the astra, he immediately uses Brahmaastra on Arjuna, after stopping the ratham, doing aachamanam and purifying himself. Lord Krishna orders Arjuna to use Brahmaastra to counter Ashwatthaama’s. Arjuna also purifies himself, does achamanam, does a pradakshina to the Almighty and uses Brahmaastra. The two astras, one like Agni and the other like sun, fight each other and in no time the worlds start to burn under the influence of the astras. Krishna, the protector of the worlds, immediately orders Arjuna to take back both Astras, as only a Brahmachaari can take back a Brahmaastra!
Arjuna takes back both the Brahmaastras, showing clearly what a perfect Brahmachaari he was. Arjuna, who was the friend of the Askalita Brahmachaari Lord Krishna, obviously knows the shastras and the ways to maintain his Brahmacharyam, though married. Arjuna ties Ahswaththaama and takes him to Draupadi, like a Yagnya pashu is taken to the Yagnya shaala. The acts of Draupadi in this following episode make even Krishna praise Krishnaa (Draupadi) for her Dharma.
On seeing the killer of all her sons being brought by Arjuna, Draupadi, of the beauty of her nature out of compassion, does a namaskar to him and says as per the Vedas in the absence of the Guru, Guru-putra takes his place, so she is doing a namaskaar to Drona! It was unbearable for her having him brought being bound and she said: “Release him, for he is a brahmana, our Aacharya. Do not make his mother, Drona’s wife, cry the way I do in my chastity shedding tears constantly in distress over a lost child”. Yudhishtira, Arjuna, Nakula, Sahadeva, Saatyaki, Krishna and other queens supported the statements of Paanchaali as they were in accord with the principles of Sanaatana Dharma, of justice, merciful, without duplicity and glorious in equity. Krishna, amazed by the Dharmya vartana of Draupadi, praises her very much. However, Bhima also raised a valid point that a person who by nature has daya is a brahmana, is Ashwatthaama, who mercilessly killed the baalakas, worth being called one? Saying “surely death is the only punishment for such a person”, Bhima proceeds to kill Ashwatthaama, but the Lord, with His chaturbhuja’s stops Bhima and says the following with a smile:

“The Guru-putra, a braahmana must not be killed – this both is by Me, certainly prescribed to be carried out abiding by the rules.” However, Arjuna has to keep to the truth as promised while pacifying his wife, and also act to the satisfaction of Bhima and Himself (by punishing the bad). So they remove the divya mani on the head of Ashwatthaama and remove his hair, as, for a veera, tonsuring is equivalent to killing him.
Morals in the story:

1. The Dhramya vartana of Draupadi is well portrayed in the story. This shows us that, even at the time of great stress, sorrow, difficulty, one never must deviate from the path of truth, Dharma.
2. Even though Ashwatthaama was great, in his momentary anger he committed an unpardonable crime. One must be very careful and need to think what is right and what is wrong before acting. This is what the pandavas do in the later part of the story, with the help of Krishna. They, though Kshattriyas, were not overwhelmed by revenge. They acted according to the words of Krishna, who is Dharma in human form.
3. The importance given to keeping up one’s word is protrayed well. Arjuna promises Draupadi to kill Ashwatthaama, but according to Dharma is must not be killed. So they do an equivalent act of killing.
4. The importance of cleanliness is also displayed. Both Ashwatthaama and Arjuna purify themselves, do aachamanam before chanting the mantras for Brahmaastra. They do this even when they were in such a great press for time.
5. The power of Brahmacharyam is well shown through this story. Arjuna, who knew the Shatras, was a brahmachaari and hence could not only take back his, but Ashwatthaama’s astra too.
6. The heart of a mother is well exposed when Draupadi comments “Do not make his mother, Drona’s wife, cry the way I do in my chastity shedding tears constantly in distress over a lost child“. She knows the pain of loosing children, so did not want another mother to experience it!

Message to present society:
Being Kshatriyas, people with lot of Shauryam, Paandavas thought so much (analyzing what is Dharmam, what is adharmam) before avenging their son’s death. Now-a-days even films show people mercilessly killing each other in the name of revenge.

Read more...

దేవవ్రతుడు(భీష్ముడు)

శంతనమహారాజు చంద్ర వంశానికి చెందినవాడు. హస్తినాపురాన్ని పరిపాలిస్తుండేవాడు. ఒకనాడు శంతనమహారాజు గంగా నది వైపు వెళ్ళాడు. అక్కడ ఆయనకు ఓ అమ్మాయి కనిపించింది. రాజుగారికి ఆ అమ్మాయి మీద ప్రేమ కలిగింది. 'నన్ను పెళ్ళి చేసుకుంటావా?'అని అడిగాడు. అందుకా అమ్మాయి నవ్వుతూ'నేనెవరో తెలుసా?' అంది. "నువ్వెవరివైనా సరే, నన్ను వివాహమాడు. నా రాజ్యం,నా డబ్బు,నా ప్రాణం,సర్వస్వం నీ కిచ్చేస్తాను " అని మ్రతిమాలాడు.


అప్పుడు ఆ అమ్మాయి,"మహారాజా! మీ ఇష్టప్రకారమే మిమ్మల్ని పెళ్ళి చేసుకుంటాను.కాని కొన్ని షరతులు కోరుతాను. వాటికి మీరు ఒప్పుకోవాలి " అంది. 

ఆవేశంలో "అలాగే!" అని మాట యిచ్చాడు శంతనుడు.

వెంటనే ఇద్దరూ పెళ్ళి చేసుకున్నారు.

ఇంతకీ ఆ అమ్మాయి ఎవరో కాదు - గంగాదేవి.

పెళ్ళి జరిగాకా గంగాదేవి రాజుగారికి మరింత ఇష్టురాలైంది. వారిద్దరికీ చాలామంది పిల్లలు పుట్టారు. అందరూ పచ్చగా, పనసపండ్లలా వున్నారు. అయితే పుట్టిన ప్రతీ బిడ్డనూ అమె గంగానదిలో వదిలేసేది. ఆవిడ ప్రవర్తన చూసి శంతనుడికి ఒక వంక ఆశ్చర్యం, మరో వంక దుఃఖం వచ్చేవి. కాని ఏమీ అనడానికి వేల్లేదు. ఆవిడ పెట్టిన షరతుల్లో " నువ్వెవరు? ఎక్కడనుండి వచ్చావు? ఇలా ఎందుకు చేస్తున్నావు? " అని అడగడానికి వేల్లేదు. అందుకని శంతనుడు పల్లెత్తు మాట కూడా అనేవాడు కాదు. 

ఏడుగురు కొడుకులు పుట్టారు.ఏడుగురూ ఏటిపాలయ్యారు.

చివరకు ఎనిమిదవ బిడ్డ పుట్టాడు. ఆ పిల్లవాణ్ణి కూడా గంగలో వదిలేయ బోతుంటే శంతనుడు సహించలేక " నువ్వు తల్లివి కావు...ఎందుకింత పాపం చేస్తున్నావు? " అని అడిగాడు.

వెంటనే ఆమె "మహారాజా! మీరు మరిచిపోయినట్టున్నారు. నన్ను గురించీ నేను చేసే పనుల గురించీ ఎప్పుడూ ఏమీ అడగనని మాటయిచ్చి వరించారు. ఇక నేను క్షణం కూడా ఇక్కడ వుండను. ఇప్పుడే వెళ్ళిపోతున్నాను. ఈ పిల్లవాణ్ణి నేను చంపను. నేనొవరో మీకు తెలీదు. మునులూ , మహర్షులు నిత్యం పూజించే గంగానదికి ఆధిదేవతను నేను.

" పూర్వం ఒకానొకప్పుడు అష్ట వసువులు తమ భార్యల్ని వెంటబెట్టుకుని వశిష్ట మహాముని ఆశ్రమ ప్రాంతాలకు విహారానికి వెళ్ళారు. అప్పుడు అక్కడ వారికి నందిని అనే ఆవు కనిపించింది. అది వశిష్టులవారి పాడి ఆవు. అది చాలా అందంగా వుంది! అష్ట వసులు , వారి భార్యలు ఆ గోవును చూసి చాలా ఆనందపడ్డారు. అందులో ఒకామె ఆ ఆవు తనకు కావాలని తన భర్తను అడిగింది. 'ఈ ఆవు వశిష్ట మహామునిది. మనం ఆ ఆవును తీసుకుంటే ఆయన కోపానికి గురి కావల్సి వస్తుంది. వద్దు' అని చెప్పాడు భర్త. 

ఆవిడ ససేమీరా వినలేదు. తనకు నందిని కావల్సిందేనని భర్తను బలవంత పెట్టింది. చివరకు ఎలాగైతేనేం అతను 'సరే' అన్నాడు. ఎనిమిది మంది వసువులూ కలసి ఆ ఆవును దూడతో సహా తోలుకుపోయారు.

" వశిష్టుడికీ సంగతి తెలిసింది. పట్టరాని కోపంతో,'మీరంతా మానవులై పుట్టండి' అని శపించాడు.

అష్ట వసువులు పరుగు పరుగున వచ్చి వశిష్టుల వారికి నందినిని అప్పగించి క్షమాపణ చెప్పుకున్నారు. శాపాన్ని ఉపసంహరించమని ప్రార్ధించారు.

కానీ వశిష్ట మహర్షి , 'నా శాపానికి తిరుగులేదు పొండి!' అన్నాడు. వసువులు ప్రాధేయ పడ్డారు.' నా ఆవును తోలుకుపోయిన వసువు మాత్రం భూలోకంలో మహా వైభవంతో చాలాకాలం జీవిస్తాడు. తక్కిన ఏడుగురూ భూలోకంలో పుట్టిన వెంటనే మరణించి శాపవిముక్తులౌతారు. ఇంతకంటే నేను చేయగలిగిందేదీ లేదు!' అని చెప్పాడు. పోని కొంతలో కొంత ఇదైనా మేలే అని సంతోషించి అష్ట వసువులు తిరిగి వెళ్ళిపోయారు.

" ఆ తర్వాత ఆ వసువులే నా దగ్గరకు వచ్చి, 'గంగాభవానీ! నువ్వే మాకు తల్లివి కావాలి. మా కోసం నువ్వు భులోకానికి వెళ్ళు, అక్కడ ఓ పునీతుడ్ని వరించు. మేము నీ పుణ్య గర్భాన జన్మిస్తాం. మాకు త్వరగా శాపవిమోచనం కలగాలి, మేం పుట్టిన వెంటనే గంగలో విడిచి పెట్టు తల్లీ!' అని మొరపెట్టుకున్నారు.అందుకని నేను భులోకానికి వచ్చి మిమ్మల్ని పెళ్ళి చేసుకన్నాను. అష్ట వసువులే మనకు జన్మించారు. ఈ చివరి సంతానాన్ని నేను కొంతకాలం పెంచి మీకు అప్పగిస్తాను, అని చెప్పి గంగాదేవి అంతర్ధానమైంది.

ఆ పిల్లవాడే దేవవ్రతుడు.

వశిష్ట మహాముని వద్ద వేద వేదంగాలు చదువుకున్నాడు.

శుక్రాచార్యుల వారి వద్ద శాస్రాలన్నీ నేర్చుకున్నాడు.

విలువిద్యలో ఆరితేరాడు. రాజనీతి కోవిదుడుగా పేరు పొందాడు.

ఆ దేవవ్రతుడే తర్వాత భీష్ముడయ్యాడు. ఆయన కౌరవ, పాండవ, వంశాలకు పితామహుడు

Read more...

Guru Bhakthi

 

His Holiness Jagadguru
Sri Jayendra Sarasvathi Svamigal
Sri Sankaracharya of Kanchi Kamakoti Peetham

It is said that Guru(preceptor) is greater than God, devotion to preceptor is more meritorious than that to God. If we ask why, the answer is that God has not been seen by any one, But the preceptor is present here and now before us. If a Preceptor who is immaculate and pure, full of wisdom and steadiness of vision completely free from weakness, were available to us, the mental peace in search of which we pray to God is at our reach by devotion to the preceptor. Hence it is declared

"Gurur - Brahma
Gurur - Vishnuh
Guru -devo Maheswarah
Gurur - sakshat Param Brahma
Tasmai Sri Gurave namah
The Preceptor is Brahma, Vishnu, is the God Maheswara, is verily Brahma itself. Salutation to such a Preceptor

In this verse it is to be noted that total identity between the Preceptor and Brahman reality is declared. Incidentally, since in this verse both Siva and Vishnu are clubbed together, if we prostrate before the preceptor uttering this verse we will get the sense of the identity of Siva and Vishnu.

God performs the works like creating and protecting the world. But the preceptor does not have these responsibilities. God has an 'office' while the Preceptor does not have one. is much easier to get things done by the grace of the preceptor than by the officer God whom we will have to disturb.

Whatever great and auspicious qualities God possesses, the Preceptor also has, namely, blem-ishless purity, truth, devoid of deceit or dissimulation, complete control of the senses, infinite compassion and wisdom. The only difference is that we are able to see the Preceptor by our eyes, while God is invisible. Hence if we begin to develop devotion to the preceptor clinging to his holy feet we will gain with ease all the benefits that we expect from God with effort. That is why our elders said that devotion to Preceptor is superior in its effects than that to God.

However we should not forget to practice devotion to god, because we are led to the presence and proximity of the Preceptor only by God. if the grace of God were not operating, how could one get near the Preceptor at all?

Acharya Sankara has stated in the beginning of the Vivekacudamani that three things are hard to obtain without God's Grace. They are(1) birth as a human being, (2) desire to know the truth and to get liberated and (3) the attainment of holy Preceptor.

"Durlabham trayameva etat devanugraha - hetukam
manushyatvam mudmukshutvam-purusha-samsargah"
For all people at all ages, the Preceptor is one only. He is Dakshinamurthy.

"Sa purvesham api guruh
Kaalena-anavacchedaat."
How could true knowledge have been transmitted to one Preceptor except through Preceptor of that Preceptor except through Preceptor of that Preceptor and so on? If we thus trace the line or Preceptor backwards, God Himself ultimately will become the First preceptor to his first disciple. That is why we are told not to forget God.

Sometimes this matter is stated in a different way. If instead of speaking of God and Preceptor as two different persons, if we treat them as one and the same and assume that God has appeared in the form of a Preceptor, we need not practice two-fold devotion separately as devotion to the Preceptor. we can consider God Himself as the preceptor and surrender to Him totally. He will save us by His grace through the preceptor in human form who after all is only His manifestation. hence we are taught even at the very outset that the preceptor is the basis of trinity of God viz. Brahma, Vishnu and Siva.


"Gurur - Brahma
Gurur - Vishnuh
Gurur - Devo Maheswarah
Gururs - Sakshat Param Brahma
Tasmai Sri Gurave namah
The meaning of the above verse is used sometimes to be explained more tastefully with reference to Sage Vyasa who is the most important of all the teachers of the Brahma-vidya.

"acatur-vadano brahmaa, dvibaahur-aparo-harih;
Aphaalalocanah sambhuh, bhagavaan baadaraayanah."
'Baadaraayana' is another name of Vyasa. He is Brahmaa without four faces. He is Vishnu with only two hands; He is Siva without the eye on the forehead. Such is the greatness of Vyasa-Baadadraayana.

There is no one greater than the preceptor. We should have full faith in him. It should be genuine faith. if we have faith that God himself has appeared in the preceptor's form, then even God is not necessary. This faith and the devotion that we nourish towards Him, will of themselves redeem us.

For the Vaishnava, devotion to Preceptor is the most important and primary.

If we commit and offence against God, there is no need to seeking pardon from God himself. It is enough if the Preceptor pardoned us. God's anger will at once be appeased. On the contrary, if one offends the preceptor, and seeks pardon from God, nothing would happen. God himself would tell him that He is helpless in the matter. he will ask us to get the pardon from the preceptor alone.

The Preceptor can intercede on behalf of the disciple and recommend to God to pardon the sinner. God will never disregard this recommendation. If, on the contrary, the preceptor is sinned against there could be none to protect the sinner. There is a verse which tells us this.


"Gurur-pitaa, gurur-maataa, guru-daivam, guru-gatih,
Sive-rysgte gurustraataa, gurur rushte na kascana.
That is why the scriptures enjoin the devotion to the preceptor. If a Preceptor, perfect in all respects is not available, one has to take to some Preceptor as a spiritual guide even though he is of a grade less and practice devotion to him and through him to God.

No benefit accrues to God or Guru by our devotion to them. The great benefit is only ours. What is that?

We have impurities and are fickle-minded. We are not able to fix the mind in one point even for a second. Only when we set our thought on one who is ever pure, is full of wisdom, is constant and inflexible like a dried wood, that state of immutability will be won by us also. We will become the same as He. The object of our thought need not necessarily be God. It may be any object or any person whom we consider to be possessed of such spiritual qualities as those of a Preceptor. We will become one with Him. Only when the mind stops to wander, self will shine forth. That is, we will know our true nature of bliss. Devotion to Guru or God is indispensable for the restraint of the mind.

In the Chandogya Upanishad itself it is declared that only by the grace of the Guru true knowledge is possible. It says "aacaaryavaan purusho veda" (only one who has a Preceptor, gains true knowledge).

It puts the idea in the form of short story.

A man belonging to Gandhara (now known as Kandahar) was kidnapped by some dacoits and was abandoned blindfold in a forest. what will be his predicament? How could he return to his country not knowing where he was?

Similar is the case with us. Maya, the deluding power, has left us blindfold in the world. In the above story, some wayfarer happens to come on the way in the forest. He removes the blind and instructs him on the way back to Gandhara. The poor man follows the instructions and reaches his place.

Similarly, we are now blinded by ignorance and can, following the instruction of the Preceptor, get our ignorance removed and attain release. This is the parable in the Chandogya Upanishad.

Sri Sankara Bhagavatpada, renowned as the world teacher (Jagadguru), sings the praise of the Guru everywhere. He asked "What if one has all the glories? What is the use of it all if his mind is not bound to the lotus feet of the Preceptor?" He asks "what if?" not once, but repeatedly. In the poem Gurdvashtakam (consisting of eight verses), he asks as a refrain at the end of every line "What if" in all the 32 lines.

And also in the teaching just on the eve of his casting off the mortal coils he commands; "Take to a Preceptor who is a savant and is pure. Then do service at his holy feet every day. Seek the instruction on Brahman, symbolised in the single syllable Om! Listen to the Mahavaakyas of Upanishads!"

"Sad-vidvan upasrpyatam pratidinam
tatpadukaa sevyatam brahmaika akasaram
arthyatam srutisriri-vaakyam samaakarnyataam."
There is no parallel to the Guru. He may be compared a philosopher's stone which turns the base metal into gold. But even this comparison is not Quite correct because the philosopher's stone turns base metal only into gold. it does not transform that metal into another philosopher's stone. But the Preceptor turns even the dullard into a wise sage like him.

When we look at the line of the Preceptors one by one, and our Paramacharya, the doubt deepens whether there could be any one comparable to him. We should contemplate on the Paramacharya not merely as a God walking amidst us but the Supreme non-dual Brahman who is beyond all difference and determinations.

Narayana Narayana

 

Read more...

కళ్యాణ వృష్టిస్తవః

కల్యాణవృష్టిభిరివామృతపూరితాభి-

ర్లక్ష్మీస్వయంవరణమఙ్గళదీపికాభిః|

సేవాభిరమ్బ తవ పాదసరొజమూలే

నాకారి కిం మనసి భాగ్యవతాం జనానామ్||౧||

      కళ్యాణములను వర్షించునవీ, అమృతముతొ నిండినవీ, లక్ష్మి స్వయముగా ప్రాప్తించు నట్టి మంగళములను చూపించునవీ, అగు నీ పాదపద్మముల సేవలచే భాగ్యవంతులైన జనుల యొక్క మనస్సునందు ఏమేమి కల్గింప బడలేదు?

  ఏతావదేవ జనని స్పృహణీయమాస్తే

త్వద్వన్దనేషు సలిలస్థగితే చ నేత్రే|

సాన్నిధ్యముద్యదరుణాయుతసొదరస్య

త్వద్విగ్రహస్య పరయా సుధయా ప్లుతస్య||౨||

 

   ఓ తల్లీ| నిన్ను నమస్కరించునపుడు కన్నులు ఆనంద బాష్పములతొ నిండుగాక. పదివేల సూర్యుల సమానమైనదీ, అమృతముతొ నిండినదీ, అగు నీ దివ్యస్వరూపము యొక్క సాన్నిధ్యము కలుగుగాక. ఇది మాత్రమే నా కొరిక.

 

ఈశత్వనామకలుషాః కతి వా న సన్తి

బ్రహ్మాదయః ప్రతిభవం ప్రలయాభిభూతాః|

ఏకః స ఏవ జనని స్థిరసిద్ధిరాస్తే

యః పాదయొస్తవ సకృత్ప్రణతిం కరొతి||౩||

      ఈశ్వరుడు (ప్రభువు) అను పేరును కలుషితము చేయుచూ ప్రతి జన్మము నందును వినాశమును పొందు బ్రహ్మ మొదలగు దేవతలేందరు లేరు? నీపాదములకు ఒక్కసారి ఏవడు నమస్కరించునొ ఒ జననీ| వాడే స్థిరమైన సిద్దిని పొందగలడు.

 

లబ్ధ్వా సకృత్త్రిపురసున్దరి తావకీనం

కారుణ్యకన్దలితకాన్తిభరం కటాక్షమ్|

కన్దర్పకొటిసుభగాస్త్వయి భక్తిభాజః

సంమొహయన్తి తరుణీర్భువనత్రయేపి||౪||

 

ఓ త్రిపురసుందరీ| కారుణ్యముతొ నిండినదీ, కాంతివంతమైనదీ, అగు నీ కటాక్షమును ఒక్కసారి పొంది నీ భక్తులు కొటి మన్మథసమానులై ముల్లొకములందలి యువతులను సమ్మొహ పరచుచున్నారు.

 

హ్రీంకారమేవ తవ నామ గృణన్తి వేదా

మాతస్త్రికొణనిలయే త్రిపురే త్రినేత్రే|

త్వత్సంస్మృతౌ యమభటాభిభవం విహాయ

దీవ్యన్తి నన్దనవనే సహలొకపాలైః||౫||

 

   త్రికోణము నందు నివసించు ఓ తల్లీ| త్రిపుర సుందరీ| మూడు కన్నులు ఉన్న దానా| నీ నామమగు హ్రీంకారమునే వేదములు వర్ణించుచున్నవి. నీభక్తులు నిన్ను స్మరించుచూ యమభటుల పరాభవమును వదలి నందనవనము నందు లొకపాలులతొ క్రీడించుచున్నారు.

  హన్తుః పురామధిగళం పరిపీయమానః

క్రూరః కథం న భవితా గరలస్య వేగః|

నాశ్వాసనాయ యది మాతరిదం తవార్థం

దేహస్య శశ్వదమృతాప్లుతశీతలస్య||౬||

 

   ఓ తల్లీ| అమృతముతొ తడిసి చల్లనై న నీ దేహము పరమేశ్వరుని అర్ధశరీరమై తాపమును చల్లార్చనిచొ త్రిపురాంతకుడగు శివుడు కంఠము నిండుగా త్రాగిన గరళము యొక్క తీవ్రత ఏంత క్రూరముగా ఉండేదొ కదా|

 

సర్వజ్ఞతాం సదసి వాక్పటుతాం ప్రసూతే

దేవి త్వదఙ్ఘ్రిసరసీరుహయొః ప్రణామః|

కిం చ స్ఫురన్మకుటముజ్జ్వలమాతపత్రం

ద్వే చామరే చ మహతీం వసుధాం దదాతి||౭||

 

 ఓ దేవి| నీ పాదపద్మములకు చేసిన నమస్కారము సర్వజ్ఞత్వమును, సభలొ వాక్పాటవమును కలిగించును. అంతేకాక మేరుస్తున్న కిరీటమును, ఉజ్జ్వలమైన తేల్లని గొడుగును, రేండు పక్కల వింజామరలను, విశాలమైన భూమిని(రాజ్యాధికారమును) ఇచ్చును.

  కల్పద్రుమైరభిమతప్రతిపాదనేషు

కారుణ్యవారిధిభిరమ్బ భవత్కటాక్షైః|

ఆలొకయ త్రిపురసున్దరి మామనాథం

త్వయ్యేవ భక్తిభరితం త్వయి బద్ధతృష్ణమ్||౮||

      ఓ తల్లీ| త్రిపురాసుందరీ| కొరికలు తీర్చు కల్పవృక్షములు, కరుణా సముద్రములు అగు నీ కటాక్షముతొ అనాథయైన, నీ పై ఆశలు పేట్టుకున్న నన్ను చూడుము.

హన్తేతరేష్వపి మనాంసి నిధాయ చాన్యే

భక్తిం వహన్తి కిల పామరదైవతేషు|

త్వామేవ దేవి మనసా సమనుస్మరామి

త్వామేవ నౌ మి శరణం జనని త్వమేవ||౯||

 

    అన్య మానవులు ఇతరులైన చిన్న దేవతల పై మనస్సులనుంచి భక్తి పేంపొందించుకొనుచున్నారు. ఒ దేవి| నేను మనస్సుతొ నిన్నే స్మరించుచున్నాను. నిన్నే నమస్కరించుచున్నాను. ఒ తల్లీ| నీ వే శరణము.

 

లక్ష్యేషు సత్స్వపి కటాక్షనిరీక్షణానా-

మాలొకయ త్రిపురసున్దరి మాం కదాచిత్|

నూనం మయా తు సదృశః కరుణైకపాత్రం

జాతొ జనిష్యతి జనొ న చ జాయతే చ||౧౦||

 

    ఓ త్రిపుర సుందరీ| నీ కటాక్షవీక్షనములకు గమ్యస్థలములు ఏన్ని ఉన్ననూ నన్ను ఒక్కసారి చూడుము.నాతొ సమానముగా దయచూపదగినవాడు పుట్టలేదు, పుట్టబొడు, పుట్టుట లేదు.

 

హ్రీం హ్రీమితి ప్రతిదినం జపతాం తవాఖ్యాం

కిం నామ దుర్లభమిహ త్రిపురాధివాసే|

మాలాకిరీటమదవారణమాననీయా

తాన్సేవతే వసుమతీ స్వయమేవ లక్ష్మీః||౧౧||

 

    ఓ త్రిపుర సుందరీ| ’హ్రీం’ హ్రీం’ అని ప్రతిదినమూ జపించువారికి లభించినది ఈ లొకములొ ఏమి కలదు? పుష్పమాల, కిరీటము, మదపుటేనుగులతొ విరాజిల్లు భూదేవి శ్రీదేవి స్వయముగనే వారిని సేవించును.

 

సమ్పత్కరాణి సకలేన్ద్రియనన్దనాని

సామ్రాజ్యదాననిరతాని సరొరుహాక్షి|

త్వద్వన్దనాని దురితాహరణొద్యతాని

మామేవ మాతరనిశం కలయన్తు నాన్యమ్||౧౨||

 

    పద్మముల వంటి కన్నులు కల ఒ త్రిపుర సుందరీ| నేకు చేయు వందనములు సంపదలను కలిగించును. ఇంద్రియములన్నిటికీ సంతొషము నిచ్చును. సామ్రాజ్యములనిచ్చును. పాపములను తొలగించును. ఒ తలీ నీ నమస్కార ఫలితము ఏల్లప్పుడు నన్ను పొందుగాక.

 

కల్పొపసంహృతిషు కల్పితతాణ్డవస్య

దేవస్య ఖణ్డపరశొః పరభైరవస్య|

పాశాఙ్కుశైక్షవశరాసనపుష్పబాణా

సా సాక్షిణీ విజయతే తవ మూర్తిరేకా||౧౩||

 

    ఓ త్రిపురసుందరీ| ప్రళయకాలమునందు తాండవము చేయుచూ గండ్రగొడ్డలిని చేపట్టిన పరమేశ్వరునకు సాక్షిగా పాశము-అంకుశము-చేరకువిల్లు-పుష్పబాణము ధరించిన నీ స్వరూప మొక్కటే నిలబడుచున్నది.

 

లగ్నం సదా భవతు మాతరిదం తవార్ధం

తేజః పరం బహులకుఙ్కుమ పఙ్కశొణమ్|

భాస్వత్కిరీటమమృతాంశుకలావతంసం

మధ్యే త్రికొణనిలయం పరమామృతార్ద్రమ్||౧౪||

 

    అమ్మా| తేజొవంతమైనదీ, కుంకుమతొ ఏర్రనైనదీ, ప్రకాశించు కిరీటమును ధరించినదీ, చంద్రకళను తలపై అలంకరించుకున్నదీ, త్రికొణము యొక్క మధ్యలొనున్నదీ, అమృతముతొ తడిసినదీ, అగు నీ అర్ధశరీరము ఏల్లప్పుడు నా మనస్సునందు లగ్నమగు గాక.

 

హ్రీంకారమేవ తవ నామ తదేవ రూపం

త్వన్నామ దుర్లభమిహ త్రిపురే గృణన్తి|

త్వత్తేజసా పరిణతం వియదాది భూతం

సౌఖ్యం తనొతి సరసీరుహసమ్భవాదేః||౧౫||

 

ఓ త్రిపుర సుందరీ| ’హ్రీం’ కారమే నీ పేరు. నీ రూపము. అది దుర్లభమైనదని చేప్పుచుందురు. నీ తేజస్సుచే ఏర్పడిన ఆకాశము మొదలగు పంచ భూతసముదాయము బ్రహ్మ ముదలగు సమస్త జీవరాశికి సుఖమును కల్గించుచున్నది.

 

హ్రీంకారత్రయసమ్పుటేన మహతా మన్త్రేణ సన్దీపితం

స్తొత్రం యః ప్రతివాసరం తవ పురొ మాతర్జపేన్మన్త్రవిత్|

తస్య క్షొణిభుజొ భవన్తి వశగా లక్ష్మీశ్చిరస్థాయినీ

వాణీ నిర్మలసూక్తిభారభరితా జాగర్తి దీర్ఘం వయః||౧౬||

    ఓ తల్లీ| మూడు ’హ్రీం’ కారములతొ సంపుటితమైన మహామంత్రముతొ వేలుగొందుచున్న ఈ స్తొత్రమును ప్రతిరొజూ నీ ముందు నిలబడి ఏ మంత్తవేత్త జపించునొ అతనికి రాజులేల్లరు వశులగుదురు.లక్ష్మి చిరస్థాయిగా నుండును. నిర్మలమైన సూక్తులతొ నిండిన సరస్వతి ప్రసన్నురాలగును.చిరాయువు కలుగును.

 

 

                        హర హర శంకర జయ జయ శంకర

 

                       హర హర శంకర జయ జయ శంకర

Read more...